Liverpool Greece Supporters
Register & Login, For more opportunitiesas LIVE STREAMING, chat and be able to posting on the forum!
Liverpool Greece Supporters
Register & Login, For more opportunitiesas LIVE STREAMING, chat and be able to posting on the forum!
Liverpool Greece Supporters
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.


For Every Liverpool Suporter In Greece & Europe!
 
HomeLatest News - LiverpoolGreek.comLatest imagesRegisterLog in
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΕ ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ
Κοντά στην απόκτηση του Ουρουγουανού Gaston Ramirez έιναι η Liverpool συμφώνα με δημοσιέυματα!

 

 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)!

Go down 
AuthorMessage
Romilos*lupus*Fronimides
Administrator
Administrator
Romilos*lupus*Fronimides


Αριθμός μηνυμάτων : 559
Ημερομηνία εγγραφής : 2011-01-03
Ηλικία : 53
Τόπος : City of Athenians

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty
PostSubject: Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)!   Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty9/2/2011, 10:53

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 6f8d4_livcelebDM_468x312 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 2005 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! _46108690_gerrard466x282


ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Όλοι μας, λίγο-πολύ, μεγάλοι-μικροί, έχουμε ζήσει διάφορα (πολλά) περιστατικά στη ζωή μας...
Κάποια αρνητικά, κάποια θετικά... και κάποια..., ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ!

Ειδικά δε, όσο αφορά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα σε ευρύτερο χώρο, όχι μόνο γύρω απ' τον προσωπικό μικρόκοσμό μας. Αυτό συμβαίνει συχνά, σε πολιτικο-κοινονικά γεγονότα (βλ. Εξέγερση Πολυτεχνείου), σε μουσικά γεγονότα (βλ. Γούντστοουκ), σε πολεμικά γεγονότα (βλ. Κρίση Ιμίων)...
...και σε φυσικά και σε ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ!

Με τους "Κόκκινους" του Μέρσεϋ-Σάιντ, την αγαπημένη μας Λίβερπουλ, αυτά τα γεγονότα είναι... "συχνά"! Δεν είμαστε οπαδοί μιας ομάδας που κάνει ένα... "πυροτέχνημα"-ρεκόρ, μια μοναδική επιτυχία.. και μετά ξαναεπιστρέφει στο "αφανή λήθαργό" της. Είμαστε "συνηθισμένοι" να ζούμε ανεπανάληπτες στιγμές!
Όμως... υπάρχουν και κάποιες στιγμές... που ξεχωρίζουν ΤΟΣΟ πολύ, έστω και σε μια επιτυχημένη και σπουδαία ομάδα, όπως την Λίβερπουλ.

ΜΙΑ ΑΠ' ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ... ήταν η κατάκτηση του ΠΕΜΠΤΟΥ Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης - του πλέον "Champions League Cup" – στην Πόλη, το 2005!


Υπάρχουν στην Ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, πολλές εκπληκτικές στιγμές. Ειδικά σε τελικούς. Ειδικά, σε τελικούς Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης... Όμως, θεωρώ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ - και όχι λόγο του ότι έπαιξε η ομάδα που υποστηρίζω, ότι ΕΚΕΙΝΟΣ ο Τελικός του 2005 στην Πόλη, ήταν ο ΠΙΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ τελικός όλων των εποχών!!!...

Για 'μένα, που 'χα τότε το 2005 ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ να ξαναδώ "ζωντανά" την Λίβερπουλ, συγκαταλέγω την "Εμπειρία του Μάη του 2005", ως την ΚΑΛΥΤΕΡΗ εμπειρία της ζωής μου!


ΗΤΑΝ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΓΡΑΜΜΕΝΟ

Όλα ξεκίνησαν, ένα απόγευμα του Σεπτέμβρη του 2004...
Όταν μετά από μια άλλη ωραία εμπειρία (του Euro 2004 της Πορτογαλίας, που 'χα την τύχει να βιώσω, μιας και πήγα εκείνο το καλοκαίρι το γαμήλιο ταξίδι μου στην Πορτογαλία), "μεθυσμένοι" απ' την απίστευτη νίκη-κατάκτηση του κυπέλλου απ' την Ελλάδα (πράγμα σπανιότερο και από... ολική έκλειψη ηλίου!!!), ξεκινήσαμε μια παρέα φίλων και αγοράσαμε εισιτήρια διαρκείας για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 2006. Τα αγοράσαμε και εκείνο το απόγευμα του Σεπτέμβρη, έπαιζε η Εθν. Ελλάδος τον πρώτο της εντός έδρας αγώνα στο Στάδιο "Καραϊσκάκη"... Ξεκίνησα από Αγία Παρασκευή, πήρα το λεωφορείο, έφτασα στο "Πεντάγωνο" και πήρα το μετρό... και μετά από μια ωρίτσα, είχα φτάσει στο (γεμάτο κόσμο) Στάδιο "Καραϊσκάκη". Περίμενα τους Καλαμακιώτες φίλους μου να έρθουν και προσπαθούσα να "σκοτώσω" το χρόνο μου, όταν μια... ομολογουμένως "θεϊκή" γυναικεία ύπαρξη (μια κοπέλα promotion διαφημιστικής), με πλησίασε και μου "πάσαρε" ένα κουπόνι.
Το δέχτηκα "μηχανικά" - μιας και είχα "μαγευτεί" απ' την ομορφιά της κοπέλας! - και το 'χωσα στην τσέπη μετά, ψιλο-αδιάφορα. Οι φίλοι κατέφθασαν,... θαυμάσαμε παρέα την... "θεά" (χαχαχα)... και μπήκαμε στο στάδιο...

...Το συμβάν εκείνο, την απόκτηση εκείνου του κουπονιού, το ξέχασα εντελώς. Μέχρι που μια-δυο 'βδομάδες αργότερα, το "ψάρεψε" η συμβία μου απ' τη τσέπη του παντελονιού και με ρώτησε αν το ήθελα ή να το πετούσε. Της είπα "άσ' το, βρε αδερφέ, τι χώρο πιάνει;" και το πέταξα κάπου πάνω στο γραφείο μου. Κάποια στιγμή το ίδιο βράδυ, αφού "σκότωνα την ώρα" μου στο ίντερνετ, το μάτι μου "έπεσε" στο κουπόνι - που 'χε "τρυπώσει" σχεδόν κάτω απ' το mouse-pad. Το έπιασα και διάβασα αδιάφορα τι έλεγε... Ήταν ένα multiple-choice τεστ γνώσεων ποδοσφαίρου, που αφορούσε την Εθν. Ελλάδος. Διαβάζοντας τις 3-5 ερωτήσεις, διαπίστωσα ότι ήταν το λιγότερο... γελοίες, με πανεύκολες απαντήσεις (πχ. "Ονόμασε γνωστό επιθετικό της Ελλάδος, που βγήκε πρώτος σκόρερ στο Ολλανδικό πρωτάθλημα"!!!)... Το συμπλήρωσα "μηχανικά" και το έβαλα στο πορτοφόλι μου, δίχως καν να ρίξω μια ματιά ΤΙ ΔΩΡΑ ΚΛΗΡΩΝΕ!... Μερικές μέρες μετά, πηγαίνοντας στα ΕΛΤΑ να στείλω κάτι δέματα, έπιασα τυχαία το κουπόνι και αποφάσισα να ταχυδρομήσω κι εκείνο μαζί με τ’ άλλα...

Πέρασαν οι μέρες, οι εβδομάδες, οι μήνες... και εγώ παρακολουθούσα μ' ενδιαφέρον τα παιχνίδια της Λίβερπουλ, άλλα να τα κερδίζουμε σχετικά εύκολα και άλλα - όπως το τελευταίο ματς των Ομίλων εναντίον του ΟΣΦΠ στο Άνφιλντ - να τα κερδίζουμε "με την ψυχή στο στόμα" κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή! Τελικά, εκεί γύρω στα τέλη Μάρτη, αντιλήφθηκα ότι είχαμε (Λίβερπουλ) ΜΕΓΑΛΕΣ πιθανότητες να τα ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ και να φτάσουμε στον Τελικό της Πόλης, τον ερχόμενο Μάιο!!!... Ξάφνου, μ' έπιασε μια μανία, να ψάξω να βρω τρόπο, οποιονδήποτε τρόπο, να τα καταφέρω και να βρεθώ στην Πόλη τον Μάη, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΔΙΧΩΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ!!! Έπιασα γνωστούς κι αγνώστους, ντόπιους εδώ στην Ελλάδα και άλλους που ζούσαν στην Αγγλία, έφαγα πολλές ώρες κολλημένος πάνω στην οθόνη του μόνιτορ μπας και "ξετρυπώσω" ΕΝΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ..., αλλά προφανώς ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ (χιλιάδες!) σαν εμένα είχαν την ίδια σκέψη, οπότε το ενδεχόμενο να βρεθώ στην Πόλη τον Μάιο του 2005, φάνταζε μάλλον "όνειρο θερινής νυκτός", αφού τα εισιτήρια είχαν "εκτοξευθεί" σε αστρονομικά ποσά!...
...Και κάποια μέρα, θυμάμαι πρωινό καθημερινής στις αρχές Μαΐου - που ήμουν στο γραφείο της τότε διαφημιστικής που δούλευα, στην Καλλιθέα,... κουδουνίζει ο ήχος κλήσης του κινητού μου. Το πιάνω στα χέρια και βλέπω άγνωστο νούμερο.... Ως συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, του κάνω "dismiss" (απορρίπτω την κλήση) και συνεχίζω την "ψιλή" κουβεντούλα με την συνάδελφό μου στο γραφείο, ενώ δουλεύω παράλληλα... Το κινητό, ξανακτυπά "θυμωμένα"! Κοιτώ ξανά, πάλι το άγνωστο νούμερο. Με πιάνει εκνευρισμός και πατώ το κουμπί για γ' απαντήσω, αλλά με προλαβαίνει μια γυναικεία φωνή:

"Γεια σας. Σας τηλεφωνούμε απ' την διαφημιστική εταιρεία 'τάδε'. Θέλαμε να σας γνωστοποιήσουμε, ότι έχετε κερδίσει στον διαγωνισμό μας", με πιάνει στη "λογοδιάρροια" μια κοπελίτσα απ' το άλλο άκρο της γραμμής.

"Ποιό διαγωνισμό, ρε κοπελιά;", απαντώ θυμωμένα!... "Δεν μας παρατάς, μεσημεριάτικα;", συνεχίζω!

"Με συγχωρείτε... Δεν είσαστε ο κος Φρονιμίδης;", συνεχίζει με υπομονή το κορίτσι.

"Μάλιστα, ο ίδιος.", απαντώ.

"Ε, λοιπόν, έχετε κερδίσει στον διαγωνισμό μας, κε Φρονιμίδη!", που λέει έντονα η κοπελιά.

"Ποιόν διαγωνισμό, βρε κορίτσι μου; Δεν πήρα μέρος σε κανέναν διαγωνισμό.", απαντώ εγώ.

"Στο διαγωνισμό 'Εθνική Ελλάδος Ποδοσφαίρου', που συμπληρώσατε το κουπόνι και το ταχυδρομήσατε.", απαντάει η κοπέλα. (Σιγή για λίγο... προσπάθεια να καταπολεμήσω το... Αλτσχάιμερ (χαχαχα) που έχω!...)

"Α! ΝΑΙ! Θυμήθηκα τώρα!", βροντοφωνάζω. "Και τι κέρδισα;", ρωτώ πια μ' ενδιαφέρον.

"ΕΝΑ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΣΤΗΝ ΚΩΝ/ΠΟΛΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΤΕ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ!!!",... μου απαντά η κοπέλα... κι εγώ χάνω εν ριπή οφθαλμού το αίμα απ' το σώμα μου!!!! Αφού προσπαθώ με δυσκολία να συνέλθω - μιας και φυσικά γνώριζα ήδη ότι ΕΜΕΙΣ ΕΙΧΑΜΕ προκριθεί στον Τελικό, συγκρατώ το κινητό και με δυσκολία προφέρω τις λέξεις:

"Μου επαναλαμβάνετε... σιγά-σιγά... τι μου είπατε, μόλις πριν λίγο;", ερωτώ... για να προσπαθήσω να καταλάβω ότι εκτός των άλλων, δεν απέκτησα ΚΑΙ πρόβλημα... ακοής!

"Ναι! Σας είπα ότι ΚΕΡΔΙΣΑΤΕ ένα τριήμερο στην Κων/πολη, για να δείτε τον Τελικό Τσάμπιονς Λιγκ... ΜΙΛΑΝ-ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ!", μου επαναλαμβάνει η κοπέλα, αυτή τη φορά ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ που συμμετέχουν... και κοντεύω να πάθω... εγκεφαλικό, στην τρυφερή ηλικία των 35 ετών μου!!!! Προσπαθώντας να συνέλθω απ' το σοκ, την ξαναρωτώ:

"Εε..., ναι. Και δεν μου λέτε, πόσοι νικητές είναι;", κομπιάζω.

"Μα... ΕΣΕΙΣ!", μου απαντά!

"Εννοείται ότι... το Νο1, το ΠΡΩΤΟ έπαθλο του διαγωνισμού, είναι ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ για τον Τελικό... και το κέρδισα ΜΟΝΟ ΕΓΩ;;;", ερωτώ με διάπλατα ανοικτά τα μάτια!

"Ακριβώς, το καταλάβατε!", μου λέει με ανακούφιση η κοπέλα... και εγώ πλέον, καταρρέω στη καρέκλα μου!!!
Της ψελλίζω ένα "ευχαριστώ πολύ", μου απαντά ότι θα μου σταλεί στο σπίτι ένας πλήρης φάκελος με όλα μέσα (εισιτήρια αεροπορικά, λεπτομέρειες για το ξενοδοχείο, εισιτήρια του γηπέδου κτλ.),... κλείνω το τηλέφωνο... και προσπαθώ να κατανοήσω ΤΙ ΜΟΛΙΣ ΑΚΟΥΣΑ! Μόλις συνήλθα λίγο, έπεσα "βολίδα" πάνω στο πληκτρολόγιο και έβαλα την ηλεκτρονική διεύθυνση της διαφημιστικής, ψάχνοντας για τον διαγωνισμό.
Την βρήκα κάποια στιγμή, βρήκα και την σελίδα σχετικά με τον διαγωνισμό, διάβασα για το Νο1 έπαθλο ότι ΟΝΤΩΣ ήταν ένα ΤΡΙΗΜΕΡΟ για να δει ο νικητής του διαγωνισμού τον Τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ... και ΔΙΑΒΑΖΩ ΟΛΟΓΡΑΦΩΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ!!!

Περιττό να περιγράψω ότι, ίσως με άκουσαν μέχρι την... "Όστρια", μια καφετέρια στον... Άλιμο, στην παραλιακή!!!!!! Άρχισα να ουρλιάζω, να φιλώ όποιον βρήκα μπροστά μου (κόντεψα ΚΑΙ τον... διευθυντή να... ασπαστώ!) και γενικά... "έκαψα" μερικές χιλιάδες εγκεφαλικά κύτταρα απ' την χαρά μου!
Έφυγα "βέλος" στις 18:00 και επέστρεψα στο σπίτι, "βομβαρδίζοντας" με ουρλιαχτά την συμβία μου, προσπαθώντας να της εξηγήσω ΤΙ ΕΙΧΕ ΣΥΜΒΕΙ! Αφού... ηρέμησα κάπως (το... βραδάκι), άρχισα να κουβεντιάζω πιο... ανθρώπινα με την συμβία μου, τα "τι και πως" της τριήμερης εκείνης εκδρομής (μιας και ήταν δώρο για ΔΥΟ ΑΤΟΜΑ)...
Μου λέει η δικιά μου, ότι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να φύγει μεσοβδόμαδα απ' την Ελλάδα (και μάλιστα τρεις μέρες) για ταξιδάκι στο εξωτερικό... και μάλιστα για έναν ποδοσφαιρικό γεγονός, που ΝΑΙ ΜΕΝ είναι ποδοσφαιρόφιλη (την έχω... εκπαιδεύσει κανονικά!), αλλά να "φάει" και τρεις μέρες για ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ, το θεωρούσε "πολύ"!
(Πόσο μάλλον, όπως μου τόνισε, ότι ΕΑΝ ΧΑΝΑΜΕ... θα βίωνε δύο επόμενες ΘΛΙΒΕΡΕΣ μέρες, με μένα "ράκος", να προσπαθεί να με παρηγορήσει!). Οπότε, μου λέει "τελεσίδικα"... ότι ΔΕΝ θα ερχόταν!
Τι να κάνω κι εγώ, πιάνω το τηλέφωνο και τηλεφωνώ σε καμιά... 30ριά άτομα φίλους, που ΙΣΩΣ να ήθελαν. ίσως να "γούσταραν" να έρθουν παρέα. Το θέμα ήταν ότι, ο Τελικός γινόταν... ΤΕΤΑΡΤΗ βραδάκι, μεσοβδόμαδα δηλαδή! ΠΟΣΟΙ να 'χαν την άνεση να λείψουν απ' την δουλειά τους;
(ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ... πήγα στον διευθυντή μου και του τόνισα... πως ΜΟΝΟ ΝΕΚΡΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑ στον Τελικό!!! Του ζήτησα να "με χώσει" κανονικά όσο επιθυμούσε, αλλά... θα έπαιρνα άδεια μέχρι και την Παρασκευή μετά τον Τελικό!)

Βρήκα τελικά έναν φίλο, τον "κολλητό" μου τον Βασίλη, οπαδός του Ολυμπιακού και φίλος της Λίβερπουλ. Του εξήγησα τι έγινε και γιατί του τηλεφώνησα και αφού με "έλουσε" με κάτι "κοσμητικά επίθετα" του τύπου... "Κ*ΛΟΦΑΡΔΕ" (!), μου είπε ότι θα μπορούσε να πάρει άδεια και να 'ρθει!


Last edited by Romilos*lupus*Fronimides on 13/9/2011, 05:42; edited 6 times in total
Back to top Go down
http://www.lupus-creations.gr
Romilos*lupus*Fronimides
Administrator
Administrator
Romilos*lupus*Fronimides


Αριθμός μηνυμάτων : 559
Ημερομηνία εγγραφής : 2011-01-03
Ηλικία : 53
Τόπος : City of Athenians

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty
PostSubject: Re: Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)!   Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty9/2/2011, 11:34

ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ

Έτσι κι έγινε! Νωρίς το πρωί της ημέρας του Τελικού (Τετάρτη, 25 Μαΐου, 2005), είμαστε με κάποιο μικρό "σάκ-βουαγιάζ" ανά χείρας στο αεροδρόμιο "Ελευθ. Βενιζέλος" και πλησιάζουμε το γκισέ των "Τurkish Airlines", για να δείξουμε τα εισιτήριά μας. Μια όμορφη Τουρκάλα με άψογα ελληνικά (και ευγενέστατη), μας έκανε το "τσεκ-ιν" των εισιτηρίων και προχωρήσαμε απ' την συγκεκριμένη πύλη, για να μπούμε απ' την "φυσούνα" στο αεροπλάνο...

Μέσα στο αεροπλάνο, υπήρχαν και κάποιοι ΑΓΓΛΟΙ οπαδοί μας, καθώς και μερικοί ΙΤΑΛΟΙ οπαδοί της Μίλαν - διότι προφανώς το ΑΠ' ΕΥΘΕΙΑΣ εισιτήριο από Λονδίνο ή Μιλάνο για το διεθνές αεροδρόμιο της Κων/πολης θα ήταν μάλλον ΠΙΟ ακριβό, οπότε κάποιοι βρήκαν αεροπορικό εισιτήριο με στάση στην Αθήνα.

Οπότε... ήδη μέσα απ' το αεροπλάνο... είχαμε μπει σιγά-σιγά, στον "παλμό" του Τελικού, με κάποιους Άγγλους να τραγουδούν το γνωστό (επικό, μετά!) σκοπό... "Του-τουρού-τουρού-τούρουρου!" (το μουσικό κομμάτι με σάλπιγγες, απ’ το τραγούδι "Rings of Fire"!), ενώ οι Μιλανέζοι κάτι έλεγαν κι εκείνοι στα Ιταλικά - αλλά συγχωρέστε με,… αν και η συμβία μου είναι καθηγήτρια Ιταλικής φιλολογίας, εγώ έχω "μαύρα μεσάνυκτα" από Ιταλικά και δεν ξέρω τι διάολο έλεγαν!

Η πτήση απ' την Αθήνα στην Ιστανμπούλ... ("Εις την Πόλη", δηλαδή! Αυτό σημαίνει η λέξη - το φώναζαν οι Έλληνες "γενίτσαροι" επίλεκτοι, που ορμούσαν στα τείχη τηςΒασιλεύουσας, το 1453, στην Πτώση της στους Οθωμανούς!)... ήταν άψογη, ήρεμη, δίχως αναταράξεις, με... "οφθαλμόλουτρο" (διότι ΕΣΚΙΖΑΝ οι Τουρκάλες αεροσυνοδοί!) και σε μία ώρα παρά κάτι, είδαμε από χαμηλό ύψος (καθώς ήταν σε κάθοδο προσγείωσης) τις υπέροχες κεραμωτές στέγες των παραδοσιακών σπιτιών της Πόλης, καθώς και τα ακόμα άθικτα βυζαντινά τείχη!...


ΙΣΤΑΝΜΠΟΥΛ

...Προσγειωθήκαμε γύρω στις 10:00 το πρωί στο "Κεμάλ Ατατούρκ" (α, ναι… ΤΑ ΠΑΝΤΑ στην Τουρκία, έχουν το όνομα του εθνάρχη τους, είναι... βαρετό!), πήραμε τα "μπαγκάζια" μας και πλησιάσαμε στον έλεγχο βίζας. Ουρές ατελείωτες από Άγγλους (κυρίως) οπαδούς μας (Ιταλούς ελάχιστους είδαμε), που περίμεναν με ανυπομονησία να περάσουν τον ΑΥΣΤΗΡΟΤΑΤΟ έλεγχο των διαβατηρίων... Έφτασε η σειρά μας, πλησιάσαμε στο κλειστό "κουβούκλιο" του υπαλλήλου, δώσαμε ταυτότητα/διαβατήριο, μας... "πέρασε σκανάρισμα" ο Τουρκαλάς κοιτώντας μια τα έγγραφα και μια τη φάτσα μας και... "κάρφωσε" μια με την σφραγίδα στο διαβατήριο, δίνοντάς μας το ελεύθερο έλευσης στο τουρκικό έδαφος!... Στις "Αφήξεις", γινόταν ΠΑΝΔΑΙΜΟΝΙΟ! Χιλιάδες χιλιάδων ξανθών και κοκκινομάλληδων ανθρώπων ντυμένοι στα κόκκινα και κίτρινα (εντός κι εκτός έδρας εμφανίσεις της Λίβερπουλ, της σεζόν 2004-2006), είχαν καταφτάσει με εκατοντάδες πτήσεις που προσγειώνονταν η μία μετά την άλλη και σιγά-σιγά έβγαιναν έξω στον εκτυφλωτικό ήλιο της Βασιλεύουσας. Εμείς, εγώ κι ο Βασίλης, είχαμε (μέσα στο πακέτο που κέρδισα), μεταφορικό μέσο που μας περίμενε να μας πάει στο ξενοδοχείο. Ένα ταξί... περασμένου αιώνα (!) μας περίμενε, μ' έναν "γραφικό" Τούρκο οδηγό ταξί, με... σαγιονάρες, "λαχούρι" βερμούδα και "χαβανέζικο" κοντομάνικο πουκάμισο, έχοντας ένα πλακάτ με τ' όνομά μου πάνω. Τον πλησιάσαμε, του μιλήσαμε αγγλικά, μας απάντησε "σπαστά" και μας βοήθησε να τακτοποιήσουμε τα πράγματά μας και να μπούμε μέσα για να ξεκινήσουμε...


Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalspottheexlfcplaye Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normaldscn0092 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalvariousphotos076 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalsultanahmetjcb Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 581801650f0a6d9f91Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normal4


Στην διαδρομή, ο Τούρκος (Ομάρ τον έλεγαν), μας ρώτησε αν θα πάμε στο μεγάλο παιχνίδι της βραδιάς. Του απαντήσαμε χαρούμενα καταφατικά, ενώ τον ρωτήσαμε αν θα μπορούσε να μας πάει από έναν πιο... μακρύ δρόμο στο ξενοδοχείο, ώστε να δούμε και λίγο από τα παραδοσιακά κτίσματα της Πόλης. Τον ξάφνιασε η απαίτησή μας, οπότε έκανε την... "μαγική" ερώτηση:

"You... Yunan?" ("Εσείς... Έλληνες;")

"ΝΑΙ!", του βροντοφωνάξαμε!

"Α! ΩΡΑΙΑ! Τι κάνετε, ρε παιδιά; Καλωσήρθατε στην Τουρκία!"
, μας απαντά σε τέλεια ελληνικά, ο Τούρκος οδηγός!

"Καλώς σε βρήκαμε, 'γείτονα'...!", του απαντήσαμε. "Μιλάς ελληνικά;;;", τον ρωτήσαμε!

"Οι πάντες σχεδόν εδώ και στα παράλια, μιλούν ελληνικά!"... "Ώστε ήρθατε για το ματς, ε; Και με ποιους ήσαστε;", ξαναρώτησε.

"Ε... Με την ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ!", φωνάξαμε!

"Σοβαρά;;; Άντε!... Μερικούς Έλληνες που είδαμε αυτές τις μέρες, είχαν έρθει με μαυρο-κόκκινες εμφανίσεις, της Μίλαν!", μου απαντά ο Τούρκος.

"Ε, λογικό, εν μέρει. Οι Έλληνες, θεωρούν 'ούνα φάτσα, ούνα ράτσα' τους Ιταλούς."
, του λέω.

"Μπούρδες! Καμία σχέση. Πιο κοινά έχουμε εμείς οι δυο λαοί με τόσα χρόνια που ζήσαμε μαζί, παρά εσείς με τους Ιταλιάνους!", μου λέει με στόμφο ο τύπος.

"Δεν έχεις κι άδικο", του απαντούμε.

"Τέλος πάντων, εκεί που θα μείνετε, στο ξενοδοχείο, μπορεί να μην είναι και 'ΧΙΛΤΟΝ', αλλά είναι σε παραδοσιακή περιοχή και αν σας αρέσει να 'γευτείτε' λίγο απ' την καθημερινή ζωή των Τούρκων, θα 'χετε την ευκαιρία να το κάνετε", μας είπε... "Θα μείνετε μέρες;", συνέχισε.

"Ναι. Θα κάτσουμε κι άλλες δυο μέρες, μετά τον αγώνα, απόψε.", του απαντήσαμε.

"Τέλεια! Αν το θελήσετε, θα μπορέσετε, θα προλάβετε, να δείτε αρκετά πράγματα. Θέλετε ξεναγό;", μας είπε.

"Νομίζω ότι ήδη έχουμε, μέσα στο 'πακέτο' που κέρδισα", του είπα. Του δείχνω και την ονομασία του τουρκικού τουριστικού γραφείου, οπότε κάνει μια κλήση απ' το κινητό και όντως διαπιστώνει και μας αναφέρει, ότι υπάρχει διαθέσιμος ξεναγός για την επόμενη μέρα...

Φτάνουμε κάποια στιγμή στο στη περιοχή που ήταν το ξενοδοχείο μας, αφού διανύσαμε την Πόλη με μια μεγαλύτερη διαδρομή απ' την προκαθορισμένη (δίνοντάς μας την ευκαιρία, να θαυμάσουμε τα ΤΕΛΕΙΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ τείχη της Πόλης - αλλά και... μπουγάδες απλωμένες απ' το ένα τείχος στο άλλο!)... Η περιοχή που ήταν το ξενοδοχείο, ήταν ΠΙΣΩ απ' την Πλατεία Ταξίμ, (μια κεντρική πλατεία της Πόλης, ορόσημο - σημείο αναφοράς, για τουρίστες). Το ξενοδοχείο ήταν σε κάτι στενάκια πίσω απ' την πλατεία, ένα τετράγωνο μακριά απ' την Βρετανική Πρεσβεία και δύο τετράγωνα μακριά απ' την Ελληνική Πρεσβεία.

Εν τω μεταξύ, πριν 2 μέρες, είχε συμβεί βομβιστική επίθεση στην Βρετανική Πρεσβεία από Κούρδους αντάρτες και ο τόπος ήταν ΓΕΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥΣ με αυτόματα!!!... Μιλάμε, αν ΕΔΩ στην Ελλάδα "θεωρούμε" ότι διαθέτουμε "μπασκίνες", πρέπει να πάτε κάποια στιγμή στην Τουρκία να δείτε ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ... αστυνομία! "Κατουρηθήκαμε πάνω" μας!... Όλοι τους, άνδρες 80-90 κιλά (από μύες), πανύψηλοι άνω των 1.90 μ, με ένα υποπολυβόλο ΜΡ5 "ζωσμένοι" - χώρια το υπηρεσιακό περίστροφο και το γκλομπ, με αλεξίσφαιρο γιλέκο κτλ.!) Ένας στρατός από... "Ρόμποκοπ"! Απ' τη μια... λίγο "θορυβηθήκαμε" με το συμβάν (βομβιστική επίθεση) και το είπαμε στον Ομάρ, αλλά απ' την άλλη μας καθησύχασε λέγοντάς μας, ότι πλέον... μετά την επίθεση των Κούρδων, η περιοχή είχε "πήξει" από "μπατσαρία", οπότε ΑΔΥΝΑΤΟΝ θα 'ναι πια να κινδυνέψουμε απ' το οτιδήποτε!!!

Και όντως, με τόσο... στρατό γύρω μας, ολίγων... δύσκολο κάποιος να προκαλούσε προβλήματα και να μη τον... "μπουζούριαζαν" στη στιγμή!...
Back to top Go down
http://www.lupus-creations.gr
Romilos*lupus*Fronimides
Administrator
Administrator
Romilos*lupus*Fronimides


Αριθμός μηνυμάτων : 559
Ημερομηνία εγγραφής : 2011-01-03
Ηλικία : 53
Τόπος : City of Athenians

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty
PostSubject: Re: Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)!   Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty9/2/2011, 12:22

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normaltaksimsq Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalistanbul033 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normal9h

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας (το οποίο δεν συγκρατήσαμε το όνομα... πράγμα που μας "κόστισε", μετά!!!)...

Ήταν ένα μάλλον... φτηνό ξενοδοχείο, το πολύ 1-2 αστέρων (για ελληνικά δεδομένα) - αλλά ενδεχομένως για τα τουρκικά δεδομένα, να ήταν... 3-4ρων αστέρων! Ήταν ένα γωνιακό ξενοδοχείο, στη συμβολή δύο στενών, όπου το ένα στενό ήταν η αρχή μιας παραδοσιακής τουρκικής Λαϊκής Αγοράς ("Turk pazarinda"), ένα παζάρι… Ο φίλος μου ο Βασίλης "στραβομουτσούνιασε" λίγο, αλλά εγώ... εκστασιάστηκα, διότι ένιωθα σαν τον... Ιντιάνα Τζόουν, που άνοιξε το παράθυρό του και αντίκρισε το παζάρι του Καίρου (στο "Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού")!!!... Ο ξενοδόχος ήταν ένας γραφικός τυπάκος, μαυριδερός με μια μουστάκα "νααα", που μας "έπηξε" στα "Tamam, efenti ‘m" ("Μάλιστα, αφεντικό")!...
"Ξεσκόνισα" και εγώ λίγο τα φτωχά μου τούρκικα (κατάγομαι απ' το Φανάρι της Πόλης, με αρκετούς συγγενείς που ομιλούν καλά ακόμα τούρκικα), ζήτησα πληροφορίες για να πάμε να... "περιδρομιάσουμε" κάνα πολίτικο φαί!, μας οδήγησαν στο δωμάτιό μας (εμ... ΔΙΚΛΙΝΟ ήταν, γιατί νόμιζαν ότι θα πήγαινα με... γυναίκα! Χαχαχα!), αφήσαμε τα πράγματά μας, ανοίξαμε το παράθυρο και μου 'ρθε μια έντονη μυρωδιά μπαχαρικών, ενώ μας "ξεκούφανε" ο "ιμάμης" του γειτονικού τζαμιού με την προ-μεσημεριανή ισλαμική προσευχή του, "γκαρίζοντας" στο μικρόφωνο!

Κατεβήκαμε κάτω στο λόμπυ του ξενοδοχείο (δίχως ασανσέρ, απ' τον τρίτο όροφο!!!) και κάτσαμε λίγο στο "βαρυφορτωμένο" με χαλιά και παλιά έπιπλα σαλόνι, για να συνεννοηθούμε,... τι άλλο... για το ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ!!!!! Μας είπε ο ξενοδόχος (ολίγον... ελληνικά, ολίγον... τούρκικα, κάκιστα αγγλικά!), ότι θα καταφτάσει ένα πουλμανάκι μικρό γύρω στις 17:00 και θα μας πάρει να μας πάει στο Στάδιο "Κεμάλ Ατατούρκ" (τι... περίεργο όνομα διάλεξαν!), το οποίο αυτό ΝΕΟ στάδιο... απείχε από το ξενοδοχείο μας (κεντρικό σημείο της Πόλης),... περίπου όσο η απόσταση απ' την Ομόνοια ως την... Νέα Μάκρη Αττικής (μετά την Ραφήνα)!!!!!!!! Μιλάμε, ΓΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΟΣΤΑΣΗ, που εάν ΔΕΝ είχαμε μεταφορικό μέσα, μάλλον με... τάμα στον Άη Φανούρη (!) θα βρίσκαμε τον δρόμο για να πάμε! Αφού μας είπε να 'μαστε κάνα τέταρτο πριν τις 17:00 στο ξενοδοχείο για να φύγουμε με το "βανάκι", φύγαμε κι εμείς να περιδιαβούμε τα σοκάκια και μικρά δρομάκια της Πόλης...

Αρχικά, πήγαμε να... αλλάξουμε συνάλλαγμα - νόμισμα! Ως γνωστόν, οι Τούρκοι ΔΕΝ έχουν (φυσικά) ευρώ, αλλά Τουρκική Λίρα - η οποία έχει υποστεί (σαν την δραχμούλα μας), ένα κάρο ΥΠΟΤΙΜΗΣΕΙΣ! Πήγαμε λοιπόν, σ' ενα γκισέ αλλαγής συναλλάγματος (υπάρχουν ΑΠΕΙΡΑ παντού στην πόλη και στο αεροδρόμιο!). ΔΕΝ πήγαμε στο αεροδρόμιο (όπως πήγαν οι περισσότεροι, ιδίως οι Άγγλοι), διότι μας είχαν "δασκαλέψει" (ορθά!), ότι ο συντελεστής διαφοράς νομίσματος στα γκισέ του αεροδρομίου ήταν ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΣ, απ' ό,τι σε άλλα μικρά μαγαζάκια/καταστήματα στην πόλη...

Βρήκαμε ένα γκισέ, αφού είχαμε προσπεράσει 3-4 που ο συντελεστής ήταν ελάχιστα μεγαλύτερος από 'κείνα του αεροδρομίου, μπήκαμε μέσα, δώσαμε ο καθένας μας από ένα 20ευρω... και λάβαμε ο καθένας μας από ένα... "ΤΟΥΒΛΟ" χαρτονομίσματα!!!!!!! Μιλάμε... αν θέλει κάποιος να νιώσει... "εκατομμυριούχος", το νιώθει στην Τουρκία! Αφ' ενός διαθέτει... εκατομμύρια (διότι, λόγο υποτίμησης, τα χαρτονομίσματα είναι του... 1.000.000 λιρών και άνω!!!), αφ' εταίρου σου δίνουν ένα τόσο χοντρό "πάκο" με λεφτά, που θες... δυο τζάκετ τσέπες να τα βάλεις! (Φυσικά, πια, η λίρα έχει ανέβει αρκετά πλέον, αλλά σίγουρα δεν φτάνει σε καμία περίπτωση, την αξία του ευρώ)...

Ψάξαμε από 'δώ... πήγαμε από 'κεί, δεν είχαμε πάρει και οδηγό πόλεως, δεν βρήκαμε κάποιο εστιατόριο – διότι τελικά, ο ξενοδόχος "παπαριές" πληροφορίες μας έδωσε. Βρίσκουμε έναν Τούρκο περαστικό, τον ρωτούμε... "Yunan yemekleri?" ("Ελληνικό φαγητό;") και μας έδειξε που να πάμε. Πήγαμε λοιπόν σ' ένα πολίτικο ελληνικό εστιατόριο (κάποιου Πεπέρογλου Σταμάτη, αν θυμάμαι καλά) και κάτσαμε να φάμε. Έρχεται το γκαρσόνι, μας δίνει τους καταλόγους, κοιτούμε εμείς κάνα δεκάλεπτο και μετά μας ρωτά στα αγγλικά τι θα πάρουμε. Και ξεκινούμε και παραγγέλνουμε... καμιά δεκαριά ορεκτικά, δυο σαλάτες, τυριά, δύο κυρίως πιάτα για τον καθένα μας και ρετσίνα!!!... Σταματά να γράφει στο "τεφτέρι" ο Τούρκος, μας "κόβει" λίγο καλύτερα και ρωτάει:

"Eger Yunan nelerdir?" ("Έλληνες είσαστε;")...

"Evet, rumlardir" ("Ναι, είμαστε"), του απαντούμε απορημένοι. "Μα καλά, πως κατάλαβες ότι είμαστε Έλληνες", τον ρωτήσαμε στ' αγγλικά...

"Α, είναι πολύ απλό! Οι Έλληνες και οι Τούρκοι, όλο... μαμ-μαμ και 'φακ-φακ'...!!!", απάντησε στ’ αγγλικά με θριαμβευτικό χαμόγελο, εννοώντας ότι εμείς κι οι Τούρκοι, όλο το μυαλό μας στην μάσα το 'χουμε και στο... "μαμήσι"!!! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!... "Θεός" ο Τουρκαλάς!

(Διότι, όπως αντιλαμβάνεστε, οι Ιταλοί ΔΕΝ πλησίαζαν την πολίτικη κουζίνα - έψαχναν οι ηλίθιοι για... "πάστα", μακαρόνια ιταλικά! - ενώ οι Άγγλοι, το ΜΟΝΟ που τους ενδιέφερε να βρουν ήταν, τεράστιες ποσότητες μπύρας σε καλή τιμή!!!)

Αφού φάγαμε σαν... επιζώντες της Κατοχής, μετά πήγαμε και στο διάσημο "Divan" (ζαχαροπλαστείο στο κέντρο της Πόλης), για να "χτυπήσουμε" και κανέναν πολίτικομπακλαβά ή καζάν ντιπί! Περιττό να πω ότι, νιώθαμε σαν... αερόστατα απ' το φαί! Αλλά, όπως αποδείχτηκε, ΚΑΛΑ ΚΑΝΑΜΕ - γιατί ξαναφάγαμε κανονικά στις... 13:00 το επόμενο μεσημέρι!!! Κάναμε μια "τσάρκα" με τον Βασίλη στην "Λεωφόρο της Δημοκρατίας" (την κεντρική λεωφόρο με το τραμ, όπου απ' αυτήν μπήκε νικηφόρος ο Κεμάλ στην Πόλη, στον Μικρασιατικό Πόλεμο), χαζέψαμε τα πολλά μαγαζιά εκεί, φωτογραφηθήκαμε και μπροστά απ' την Ελληνική Πρεσβεία… Η Πόλη, ήταν γεμάτη από γαλανόλευκες σημαίες ενός απ’ τους σημαντικότερους ποδοσφαιρικούς συλλόγους (της Φενέρ-Μπαχτσέ), διότι πρόσφατα είχε ανακηρυχθεί πρωταθλήτρια Τουρκίας. Και όμως, έβλεπες πολλούς ντόπιους κατοίκους Τούρκους, ντυμένους με την κατακόκκινη φανέλα της Εθν. Τουρκίας (δηλώνοντας έτσι την φιλική τους "διάθεση" ως προς την ομάδα της Λίβερπουλ). Κάποιοι άλλοι, κυρίως έμποροι και μικρομαγαζάτορες, φορούσαν κόκκινες εμφανίσεις (της Λίβερπουλ ή της Εθν. Τουρκίας), αλλά ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΑΠΟ ΚΑΤΩ μπορούσες να διακρίνεις ΚΑΙ την ερυθρόμαυρη εμφάνιση της Μίλαν, ώστε να ‘ναιέτοιμοι για τον… νικητή πελάτη τους, όποιος κι αν ήταν εκείνος!!! Σιγά-σιγά (είχε φτάσει και 16:45), ξεκινήσαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο μας που ήταν ούτως ή άλλως κοντά...

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalvariousphotos100 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalistanbul250505065 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalchampionsleaguefi Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalistanbul010 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normaldscn0092 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalsadham

Στη σύντομη διαδρομή προς το ξενοδοχείο, βλέπαμε πολλούς Άγγλους οπαδούς μας να μπαίνουν σε οποιοδήποτε είδους τούρκικο κατάστημα με τρόφιμα/ποτά/ψιλικ /τσιγάρα κτλ.,… και σε λίγο τους βλέπαμε να βγαίνει ο καθένας με… δυο-τρεις 24τράδες καρτέλες με κουτάκια μπύρας, πιθανότατα ΟΥΤΕ ΚΑΝ δροσερές (ζεστές, κατευθείαν απ’ τα τελάρα απ’ την αποθήκη!) και ν’ αναχωρούν βιαστικά προς το γήπεδο! Μάλιστα, μας έκανε τρομερή εντύπωση η συνομιλία μ’ έναν Τούρκο καταστηματάρχη, όταν σταματήσαμε να πάρουμε τσιγάρα και ρωτήσαμε γιατί αυτός ο "κακός χαμός" και ο υπερβολικός αριθμός μπύρας που αγόραζε ο κάθε Άγγλος οπαδός! Μας είπε ότι, το ένα το μεγάλο κουτάκι μπύρας ("Εφές-Πίλσεν"), είχε ΠΡΙΝ την μέρα του Τελικού… 1.50 ευρώ. Την μέρα του Τελικού (εκείνη τη στιγμή, δηλαδή), την είχαν… ΡΙΞΕΙ ΤΗΝ ΤΙΜΗ στα 0.80!!! Εννοείται, ως Έλληνες, ξαφνιαστήκαμε απ’ το παράδοξο και του το είπαμε – πως, δηλαδή, ενώ σε κανονικές συνθήκες/μέρες είχε 1.50 ευρώ και σε ένα μεγάλο γεγονός, είχε… λιγότερο;! Μας κοίταξε χαμογελώντας ο Τούρκος και μας ρώτησε… αν ήμασταν ΕΛΛΗΝΕΣ! Σε ερώτησή μας τι σχέση έχει αυτό και ΠΩΣ το κατάλαβε, ο Τούρκος μας αποκρίθηκε ότι εμείς οι Έλληνες ΚΑΠΟΤΕ ήμασταν σπουδαίοι έμποροι, αλλά τώρα πλέον έχουμε γίνει "λιγούρηδες-ταλυροφονιάδες" και ΥΠΕΡΧΡΕΩΝΟΥΜΕ προϊόντα σε περιπτώσεις που υπάρχουν "event", με την απατηλή πίστη ότι θα βγάλουμε περισσότερα χρήματα! Εκείνοι, αντιθέτως, θεωρούν καλύτερη εμπορική επιλογή, να βγάζουν χρήματα με βάση τον ΤΖΙΡΟ (την ποσότητα των αγαθών) και όχι την αξία του ΕΝΟΣ αγαθού. Διότι, όπως μας είπε, εάν την είχαν ανεβάσει την τιμή στο κουτάκι, θα αγόραζαν 5-6 μπύρες το πολύ – ενώ τώρα, έφευγε ο κάθε ένας με… 48-72 κουτάκια, άρα… έβγαζαν περισσότερα!!!...

(Αυτή η παρένθεση, το περιστατικό, το έβαλα για να δούμε ΠΟΣΟ ΚΟΥΤΟΡΝΗΘΙΑ είναι οι Έλληνες έμποροι/μαγαζάτορες/ξενοδόχοι κτλ., που θεωρούν ότι ΟΣΟ ανεβάζουν την αξία ενός προϊόντος, τόσο πιο πολλά θα βγάλουν!!!... Γι’ αυτό "βουλιάζουν" πια τα τουρκικά παράλια στις τουριστικές σεζόν με ΕΠΤΑΚΟΣΙΑ ευρώ "all exclusive" – ΟΛΑ ΠΛΗΡΩΜΕΝΑ, ενώ οι δικοί μας "πυροβολούν με το πιστόλι" για πελάτες… αλλά ΤΙΜΕΣ, ΔΕΝ ΡΙΧΝΟΥΝ!)

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο και πουλμανάκι,… "γιοκ"!!! Δεν είχε έρθει το πουλμανάκι μας! Παίρνουμε τηλέφωνο στο τουριστικό γραφείο... ΚΛΕΙΣΤΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ (κι εκείνοι κλείνουν το απόγευμα της Τετάρτης)!... ΤΩΡΑ;;; Να πέσουμε "του θανατά" κι οι δύο, απ' την απόγνωση! Μας βλέπει ένας "γκρουμ" (βοηθός) του ξενοδοχείου, μας ρωτά τι τρέχει, του λέμε ότι δεν έχουμε μεταφορικό μέσο για το γήπεδο και μας ρωτά στ' αγγλικά:

"ΤΙ ΔΙΝΕΤΕ, για να σας 'φτιάξω' εγώ;"...

Του απαντούμε "Φιλαράκο, έχεις 15 ευρώπουλα, εάν μας βρεις όχημα για το γήπεδο!" (όταν τα 5 ευρώ, ήταν καλό μεροκάματο στην Τουρκία)... ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΜΕ να τελειώσουμε την φράση μας, "αεροπλάνο" έγινε ο μάγκας!!! Φεύγει τρέχοντας, πάει στο τηλέφωνο, κάνει 2-3 τηλεφωνήματα, περνά κάνα 10λεπτο και επιστρέφει... θριαμβευτής!

"Efenti, everythin' is 'cok guzel', don't worry!" ("Αφέντη, όλα είναι 'πολύ όμορφα', μην ανησυχείς").

"Τι εννοείς, ρε μεγάλε", του λέμε στ' αγγλικά και απαντά στ' αγγλικά κι αυτός...

"Μην ανησυχείτε, τα τακτοποίησα όλα! Σε πέντε λεπτά, αναχωρείτε!"

Τι διάολο, σκεφτήκαμε, κανόνισε ο σατανάς;
Και σε ένα πεντέλεπτο περίπου,... μας γνέφει να τον ακολουθήσουμε... και φτάνουμε σε μια μεγάλη λεωφόρο της Πόλης (που γινόταν ΤΗΣ Π**ΤΑΝΑΣ απ' το "μποτιλιάρισμα"). Μας γνέφει να παραμείνουμε στο πεζοδρόμιο και ο τύπος... βγαίνει σχεδόν στο μέσον της λεωφόρου (με τ' αυτοκίνητα να κινούνται δεξιά-αριστερά του) και κοιτούσε προς την ανηφόρα πιο πάνω... Κάποια στιγμή, τον βλέπουμε μ' ένα πλατύ χαμόγελο να φωνάζει κάτι στα τούρκικα και να χειρονομεί κάπου... Ξάφνου, "σκάει μύτη" ένα υπερσύγχρονο Μερτσέντες "βανάκι" με τζάμια "φιμέ" και μας γνέφει να μπούμε μέσα. Κοιταζόμαστε με τον Βασίλη, σκεπτόμενοι ότι μπορεί αντί για ματς να... βρεθούμε σε κάνα... σκλαβοπάζαρο της Καππαδοκίας στα βάθη της Τουρκίας (!!!), αλλά τελικά... μπαίνουμε! Καθόμαστε (σε κάτι φοβερά δερμάτινα καθίσματα-καναπέδες) και περιμένουμε. Μας κοιτάζει ο "γκρουμ", μας κοιτάει κι ο οδηγός, τους κοιτούμε κι εμείς... και τελικά, μας ρωτά στ' αγγλικά ο τυπάκος που μας βρήκε το "βαν":

"Θέλετε κάτι άλλο; Μήπως χρειάζεστε κάτι άλλο να κάνω για σας;"...

Του απαντούμε (λογικά!) "Όχι ρε φίλε μου, απλά ΠΟΤΕ θα έρθουν κι οι υπόλοιποι επιβάτες να σηκωθούμε να φύγουμε, γιατί περνά η ώρα!"...

Μας κοιτά έκπληκτος, μετά χαμογελά και απαντά: "Μα... ΔΕΝ περιμένουμε άλλους! Για ΕΣΑΣ ΤΟΥΣ ΔΥΟ είναι το πουλμανάκι!"... "ΚΑΓΚΕΛΟ" μείναμε εμείς! Και συνεχίζει ο μάγκας:

"Εδώ, υπάρχει το μίνι-μπαρ με τις μπύρες και τ' αναψυκτικά, εδώ στο ντουλάπι έχει σάντουιτς για τον δρόμο και στο ντουλάπι εκείνο, κάτι μπακλαβαδάκια για επιδόρπιο!!!"... ΞΑΝΑ "ΚΑΓΚΕΛΟ" εμείς μείναμε!!!... Και συνεχίζει:

"Ο Αχμέτ ο οδηγός, θα σας πάει μέχρι την είσοδο του σταδίου, όσο μπορεί να πλησιάσει και εκεί, θα συνεννοηθείτε με τον άνθρωπο, πότε και που θα σας
περιμένει για να σας επιστρέψει πίσω!"
...
Back to top Go down
http://www.lupus-creations.gr
Romilos*lupus*Fronimides
Administrator
Administrator
Romilos*lupus*Fronimides


Αριθμός μηνυμάτων : 559
Ημερομηνία εγγραφής : 2011-01-03
Ηλικία : 53
Τόπος : City of Athenians

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty
PostSubject: Re: Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)!   Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty9/2/2011, 12:59

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Istanbul11f Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalchampionsleaguefi Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Istanbul21 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalimage35 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normaldscf0022 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalp1000744resize Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalpict1704biscanbus

ΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

...Ε, ΡΕ ΜΕΓΑΛΕΙΑ!!!!!... Σε ποιον να το πούμε όταν θα επιστρέφαμε και ποιος να μας πίστευε!...

Kλείνει την συρόμενη πόρτα ο Τούρκος "γκρουμ" του ξενοδοχείου (ΕΙΧΕ "ΤΣΕΠΩΣΕΙ" προκαταβολικά τα 10 ευρώπουλα!), βάζει μπρος ο Αχμέτ... και ξεκινήσαμε! "Αεροπλάνο" το 'κανε το "βαν" ο Τουρκαλάς ο οδηγός! Κόκκινα φανάρια, πράσινα φανάρια, δεξιές προσπεράσεις, αριστερές προσπεράσεις... τα πάντα έκανε, για να ΞΕΦΥΓΟΥΜΕ απ' το "μποτιλιάρισμα" της Πόλης και να βγούμε στον περιφερειακό, για να πάμε προς το (απομακρυσμένο) Στάδιο "Κεμάλ Ατατούρκ".

Στη διαδρομή βλέπαμε... "φολκλόρ" πλάνα από ταινία... Κουστουρίτσα! "ΤΗΣ ΠΟΠΗΣ" γινόταν!!!

Με... ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ μεταφορικό μέσο, χιλιάδες χιλιάδων ανθρώπων, μετακινούνταν σαν... πρόσφυγες πολέμου, στην ίδια κατεύθυνση που πηγαίναμε κι εμείς! Βλέπαμε "Ντάτσουν" φορτηγάκια με "τιγκαρισμένες" τις ανοικτές καρότσες από ντόπιους Τούρκους αλλά και Άγγλους (κυρίως) οπαδούς… Βλέπαμε μηχανάκια και βέσπες παντός είδους, με "τρικάβαλο" ή και… "τετρακάβαλο" καμιά φορά, να προσπαθούν να ισορροπήσουν και να περάσουν ανάμεσα απ’ τα αμέτρητα αυτοκίνητα!... Eίδαμε άπειρα ταξί, με... έξι ή και παραπάνω άτομα (κάποιοι, είχαν μπει στα... ανοικτά πορτ-μπαγκάζ!!!)... Είδαμε, λεωφορεία και πούλμαν μες στο "μαύρο χάλι", εξαθλιωμένα και απαρχαιωμένα, με… τριπλάσιους επιβάτες απ’ όσο μπορούσαν να χωρέσουν, να "μπουσουλούν" στον εθνικό δρόμο, με τους Άγγλους οπαδούς μας να "κρέμονται" σαν τσαμπιά από σταφύλια έξω από ανοικτά παράθυρα, ανοικτές πόρτες ή και… αφαιρεμένες πόρτες τελείως (!) – και πολλοί άλλοι ΠΑΝΩ στις οροφές τους, ενώ ανά τακτά διαστήματα πηδούσαν κάτω απ’ το όχημα για να… στηθούν στην άκρη του δρόμου και να… ουρήσουν μαζικά τις ατελείωτες ποσότητες μπύρας που ‘χαν ήδη καταναλώσει, για να τρέξουν γρήγορα να προλάβουν πάλι το όχημα και να προσπαθήσουν να… αναρριχηθούν και πάλι πάνω!... Μέχρι και ΓΑΪΔΟΥΡΙΑ είχαν επιστρατεύσει (!), τρακτέρ και άλλα αγροτικά οχήματα, για να μεταφέρουν (με το αντίτιμο "μπαξίσι" – χρηματισμό, εννοείται) κάθε λογής φίλαθλο που ήθελε να φτάσει στο γήπεδο!

Eπίσης, ένα σορό ντόπιοι Τούρκοι, εφοδιασμένοι με Ο,ΤΙ είδους ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΧΡΩΜΑΤΟΣ ρούχο, πανηγύριζαν μαζί μας στις άκρες (και στο διαχωριστικό) του δρόμου, δίχως (πιθανών) να γνωρίζουν εντελώς το γιατί! (Υποθέταμε, ότι αντίστοιχα ντυμένοι ερυθρόμαυρα, θα πανηγύριζαν άλλοι Τούρκοι, στην διαδρομή που έκαναν οι Μιλανέζοι οπαδοί...

Εμείς, ο Βασίλης κι εγώ… απολαμβάναμε την "χλιδή"… σουλτάνου ηγεμόνα! Χαχαχα… "Απλωμένοι" στα δύο μεγάλα καθίσματα-καναπέδες, είχαμε "αράξει", πίναμε αναψυκτικά και μπύρες, τρώγαμε (ΞΑΝΑ;… ΝΑΙ!) ωραία σαντουιτσάκια… και παρατηρούσαμε αφ’ ενός αυτό τον… πολύβουο "αχταρμά" γύρω μας, εφ’ εταίρου τα… γεμάτα περιέργεια βλέμματα των άλλων, που προσπαθούσαν να "τρυπώσουν" τα "φιμέ" τζάμια του πολυτελούς πούλμαν μας και να δουν, ποιοι… συγγενείς του… Ερντογάν ήταν αυτοί μέσα, που πήγαιναν έτσι… "ηγεμονικά" στο στάδιο!!! Πραγματικά, είχε πολύ πλάκα η ΑΝΤΙΘΕΣΗ των "απ’ έξω" με την δική μας κατάσταση "από μέσα"!


Last edited by Romilos*lupus*Fronimides on 9/2/2011, 14:50; edited 1 time in total
Back to top Go down
http://www.lupus-creations.gr
Romilos*lupus*Fronimides
Administrator
Administrator
Romilos*lupus*Fronimides


Αριθμός μηνυμάτων : 559
Ημερομηνία εγγραφής : 2011-01-03
Ηλικία : 53
Τόπος : City of Athenians

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty
PostSubject: Re: Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)!   Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty9/2/2011, 13:17

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normallliverpoolistanbu Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalistanbul006 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalp5250112 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalbefore Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalchampionsleaguefi Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalpict1709stadia

ΑΦΙΞΗ

Η λιακάδα, είχε αφήσει τη θέση της σε μια βαριά συννεφιά, που προμήνυε βροχή... Κάποτε, φτάσαμε σιγά-σιγά στο στάδιο – πρέπει να ‘ταν περίπου γύρω στις 19:00!
Άλλο σοκ εκεί! ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΛΛΟ ΠΑΝΔΑΙΜΟΝΙΟ εκεί, αφού κατέφθαναν από παντού χιλιάδες άτομα και συνωστίζονταν σε έναν χώρο, εκτός του σταδίου… Πως ήταν το όλο"σκηνικό"; Το Στάδιο "Κεμάλ Ατατούρκ", ήταν ένα ολοκαίνουργιο και υπερσύγχρονο στάδιο, σε μια αποψιλωμένη περιοχή (μάλλον πρώην χωράφια), ΚΑΤΩ από την εθνική οδό πάνω στην οποία προχωρούσαμε για τόσες τόσες ώρες. Υπήρχε ένα άνοιγμα μεγάλο (στις προστατευτικές μπάρες στην άκρη του δρόμου), όπου εκεί ξεκινούσε ένας ΧΩΜΑΤΟΔΡΟΜΟΣ (!) που μετά από κάποια μικρά "ζικ-ζακ", έφτανε στο πλάτωμαστο οποίο, στα 500 μέτρα από ‘κει, ορθώνονταν το στάδιο. Παντού χώμα, λάσπη και πέτρες. Και εμπρός μας, ένα πλήθος από κίτρινες και κόκκινες φανέλες, ΟΛΟΙ οπαδοί της Λίβερπουλ – καθώς οι Ιταλοί οπαδοί της Μίλαν, κατέφθαναν στο στάδιο απ’ το ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΑΚΡΟ από εκεί που ήμασταν, για τους ευνόητους λόγους (να μη γίνουν επεισόδια μεταξύ των αντίπαλων παρατάξεων)! Εννοείται ότι, η μεριά των ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΤΕΡΩΝ Ιταλών, ήταν αφ’ ενός πιο… "πολιτισμένη", καθαρή και ανθρώπινη, καθώς και η διαδρομή προς το στάδιο ήταν ΠΟΛΥ ΠΙΟ "βατή" και σύντομη!!! (Θυμάμαι, οι Ιταλοί ήταν σχεδόν ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΗΔΗ μέσα στο στάδιο, στις θέσεις τους!... )

Απ’ τη μεριά την δική μας, των οπαδών μας, υπήρχε μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ γιγαντοοθόνη (για να δουν το ματς εκεί, όσοι ΔΕΝ διέθεταν εισιτήριο – οι οποίοι ήταν ΧΙΛΙΑΔΕΣ!), καθώς και μια εξέδρα για συναυλιακή χρήση (μάλλον τους είχαν συγκροτήματα και έπαιζαν να τους απασχολούν, διότι απ’ ό,τι μάθαμε, υπήρχαν άτομα εκεί απ’ την… προηγούμενη νύκτα!!!).

Επίσης, υπήρχαν τουλάχιστον 4-5 καντίνες, που εφοδίαζαν με… ζεστή μπύρα Εφές-Πίλσεν, τους ιδρωμένους και ανυπόμονους Εγγλέζους οπαδούς. Είχε βρέξει και λιγάκι, οπότε όπως αντιλαμβάνεστε, ήταν ένα σύνολο από… λάσπη, βρώμα, χώμα, ιδρώτα, ζεστή μπύρα και ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ!...

Φτάνουμε, το λοιπόν, στο στάδιο και… προσπαθούμε με φιλότιμες προσπάθειες να ΣΥΝΕΝΟΗΘΟΥΜΕ με τον Αχμέτ, ΠΟΥ ΔΙΑΟΛΟ να μας περιμένει με το "βαν" και το κυριότερο,… ΠΟΤΕ (ποια ώρα)! Εννοείται ότι, ο μεν δραστήριος "γκρουμ" του ξενοδοχείου που (όντως) μας "έφτιαξε" ΓΝΩΡΙΖΕ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΑ ΑΓΓΛΙΚΑ,… αλλά ο δε οδηγός μας ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ "γρι"!!!... Τι παντομίμα του κάναμε, τι τον… καραγκιόζη του κάναμε, μας κοιτούσε όπως θα κοιτούσαμε εμείς έναν… Αριανό! Τέλος πάντων, τρέχω έξω (στον χαμό) και βρίσκω ένα Τούρκο με φανελάκι φωσφορούχο της διοργάνωσης (με λογότυπο Champions League πάνω – που υπήρχαν ΑΠΕΙΡΟΙ τέτοιοι!). Τον αρπάζω, το "τσουβαλιάζω" στο πουλμανάκι και του λέω ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ στον Αχμέτ – που και πότε να μας περιμένει. Μας πέταξε ένα ξερό "Evet, efenti" ("Εντάξει, αφέντη"), μαρσάρει τη μηχανή, σπινιάρουν τα λάστιχα… και χάθηκε μέσα στη σκόνη.

Ρωτώ τον Βασίλη τι να κάνουμε (αν θα μέναμε έξω να χαζέψουμε τον "χαμό"), ορθά μου απάντησε να πάμε μέσα και να βρούμε τις θέσεις μας, οπότε μια και δυο ξεκινούμε να… διασχίσουμε ως… Μωυσήδες τον ΟΧΛΟ από οπαδούς μας και να φτάσουμε σε κάποια ρημαδο-πύλη, για να μπούμε μέσα! Εν τω μεταξύ…, εγώ έψαχνα ήδη από την Πόλη που τριγυρίζαμε, να βρω ένα ΕΠΙΣΗΜΟ κατάστημα προϊόντων του Τελικού, για να πάρω π.χ. ένα κασκόλ, κάποιο μπλουζάκι, μια κούπα καφέ… κάτι! Αλλά, παραδόξως, δεν είχαμε βρει ΤΙΠΟΤΑ μέσα στην Πόλη… Του λέω του Βασίλη, να κοιτάζει κι εκείνος να ψάχνει, μπας και δούμε έναν πάγκο, μια σκηνή, ένα παράπηγμα, που να μπορέσουμε να πάρουμε ένα αναμνηστικό… Μαγαζί τέτοιο, επίσημος πάγκος Champions League, ούτε για δείγμα!

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Istanbul31 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normallliverpoolistanbu Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normaloutside Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalistanbul250505104 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normaldscn0096 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalistanbul093

Αφού καταφέραμε να περάσουμε το πλήθος των οπαδών μας, φτάνουμε σε μια πύλη εισόδου. Εννοείται ότι, εκτός των άπειρων εθελοντών (με το μπλουζάκι Champions League πάνω), υπήρχε… κανονικός στρατός αστυνομίας και ασφάλεια σταδίου,… διότι (δυστυχώς) έχουμε ως "Liverpoolians" κακή φήμη στην Ευρώπη, μετά τα δραματικά επεισόδια στο Χέιζελ – που οι δικοί μας όρμησαν με μαχαίρια εναντίον των Ιταλών (ρίχνοντας κάτω ένα κιγκλίδωμα και πιέζοντας τους Ιταλούς προς τα πίσω… οπότε 32 "Γιουβεντίνοι" οπαδοί (καθώς και 4 Βέλγοι και 2 Γάλλοι) συνεθλίβικαν πάνω σ’ έναν τοίχο. Εκεί λοιπόν στην πύλη, μας ζήτησαν πρώτα να δείξουμε τα εισιτήριά μας, τα έλεγξαν αν είναι ΠΛΑΣΤΑ, μας έκαναν εξονυχιστικό σωματικό έλεγχο και μας έκαναν νόημα να περάσουμε… Προχωρήσαμε και είδαμε μια γιγάντια σκάλα με πολλά σκαλοπάτια, ν’ ανηφορίζει προς τα πάνω και σε απόσταση 100 μέτρων, ξεχώριζε το άνοιγμα της πύλης για να διαβούμε προς το εσωτερικό του σταδίου. Μπήκαμε μέσα, ανεβήκαμε κάτι άλλες σκάλες – ακολουθώντας τις οδηγίες πολλών υπαλλήλων του σταδίου… και κάποια στιγμή, εμφανίστηκε μπροστά μας το άνοιγμα προς την κερκίδα… και το "πράσινο χαλί" του γηπέδου! Μόλις και μετά βίας μπορούσα ν’ ακούσω τον Βασίλη δίπλα μου, καθώς οι οπαδοί των δυο αντιπάλων είχαν σχεδόν γεμίσει τις κερκίδες και είχαν ξεκινήσει μια οχλοβοή από διάφορα συνθήματα και τραγούδια, που το ένα κάλυπτε το άλλο και σε ξεκούφαινε!

Μείναμε για λίγο έτσι ακίνητοι, αποσβολωμένοι απ’ το θέαμα που βλέπαμε, με το δεξί "πέταλο" γεμάτο από Μιλανέζους οπαδούς στα ερυθρόμαυρα και με εκατοντάδες πανό της Μίλαν, απλωμένα μπροστά απ’ την κερκίδα σε όλο το μήκος και πλάτος, σχεδόν μέχρι τα δίχτυα του ενός τέρματος… ενώ σε ΟΛΟ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΣΤΑΔΙΟ επικρατούσε το ΚΑΤΑΚΟΚΚΙΝΟ χρώμα, καθώς το 90% των φιλάθλων που είχαν εισιτήρια και θα παρακολουθούσαν τον τελικό, ήταν ΟΠΑΔΟΙ ΜΑΣ! Εκατοντάδες χιλιάδες κόκκινα (κυρίως) πανό, διακοσμούσαν παντού το στάδιο, από τις κερκίδες και τα διαχωριστικά έως κάτω-κάτω στο "κουλουάρ" του γηπέδου, γεμίζοντας όλο το χώρο!

Πραγματικά, μας έπιασε ΔΕΟΣ!... Προσωπικά, ΔΕΝ έχω βιώσει άλλη τέτοια παρόμοια εμπειρία!

Τέλος πάντων, αφού συνήλθαμε, προχωρήσαμε να βρούμε τις θέσεις μας. Τελικά, τα καθίσματά μας ήταν στο ΔΥΤΙΚΟ main Tribune (κεντρικό τμήμα), στο μεσαίο διάζωμα, τέρμα δεξιά, ΚΟΝΤΑ στο "πέταλο" των ΙΤΑΛΩΝ, στις θέσεις… BLOCK: 601/ROW: 55/SEAT: 108. Στο "δικό" μας μπλοκ, ήταν κυρίως ΙΡΛΑΝΔΟΙ & ΣΚΩΤΣΕΖΟΙ οπαδοί μας, όλοι τους σχεδόν κοκκινομάλληδες, αρκετά ψηλοί και σωματώδεις, με όλων των ειδών φανέλες της ομάδας μας (οπ’ όλες τις περιόδους και εποχές), ενώ πολλοί φορούσαν και Εθν. Αγγλίας, Εθν. Σκωτίας & Εθν. Ιρλανδίας εμφανίσεις… Στο διπλανό μου ακριβώς κάθισμα (στα δεξιά), καθόταν μια "μινιόν" (μικροκαμωμένη) μελαχρινούλα πιτσιρίκα (ούτε καν 20 ετών) ντυμένη με φανέλα Εθν. Αγγλίας (Gerrard #4) και ρουφώντας μηχανικά μια κόκα-κόλα, ενώ δίπλα της το αγόρι της… ένα ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ νεαρό παιδί με φανέλα Fowler (απ’ το UEFA Cup Final 2001), ήταν ήδη μεθυσμένο και κρατούσε μια μισοάδεια χάρτινη κανάτα με μπύρα, ενώ τραγουδούσε
φιλότιμα το "ρεφρέν" του τραγουδιού "In the fields of Anfield road".

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 0003oo Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 0004it
Back to top Go down
http://www.lupus-creations.gr
Romilos*lupus*Fronimides
Administrator
Administrator
Romilos*lupus*Fronimides


Αριθμός μηνυμάτων : 559
Ημερομηνία εγγραφής : 2011-01-03
Ηλικία : 53
Τόπος : City of Athenians

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty
PostSubject: Re: Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)!   Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty10/2/2011, 03:41

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalistanbul093 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalynwa Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalistanbul250505097 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normaldscn0098 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normaldscn0106 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalredstakeataturk

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΜΥΘΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Πριν καλά-καλά καθίσουμε στις θέσεις μας και κοιτώντας προς το μέρος των Ιταλών δεξιά μας… διακρίνω ΠΙΣΩ απ’ την κερκίδα τους, έξω από το στάδιο, ένα… ΕΠΙΣΗΜΟ ΠΑΓΚΟ/ΚΙΟΣΚΙ προϊόντων Champions League του Τελικού!!! Γιατί υπήρχε ΜΟΝΟ εκεί το κιόσκι;;; Αφού σκέφτηκα λιγάκι, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι, παραδοσιακά οι δικοί μας οπαδοί ΣΧΕΔΟΝ ΠΟΤΕ δεν αγοράζουν προϊόντα της ομάδας μας από ΞΕΝΟ ΕΔΑΦΟΣ, αλλά εμπιστεύονται και αγοράζουν πράγματα από την Βρετανία και τα φέρνουν οι ΙΔΙΟΙ στο μέρος (εκτός έδρας ή εξωτερικό) που η Λίβερπουλ παίζει κάποιον αγώνα!!!... Άρα, ΔΕΝ ΟΦΕΛΟΥΣΕ τους διοργανωτές να στήσουν ένα κιόσκι ΚΑΙ από την μεριά των οπαδών μας, παρά μόνο απ’ την μεριά των Ιταλών – οι οποίοι, σαν όλους του μεσογειακούς λαούς, αγοράζουν πολλά σουβενίρ!... Άλλωστε, οι οπαδοί μας (κυρίως οι Βρετανοί, δηλαδή), το ΜΟΝΟ που τους ενδιαφέρει συνήθως, είναι η αγορά… μπύρας κι όχι σουβενίρ!

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalistanbul050290 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normaldscf0036 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalp1000829resize

Τέλος πάντων, λέω του Βασίλη να μου κρατήσει τη θέση (γιατί εν τω μεταξύ γινόταν "πατείς με πατώσε") και ρίχνω ένα τρέξιμο γρήγορο (κάνοντας ένα μικρό γύρο του γηπέδου) εκτός κερκίδων, να φτάσω στη πλευρά των Ιταλών (ριψοκίνδυνο αυτό!) και να βρω μια πύλη, να βγω έξω να πάρω κάνα σουβενίρ και να ξαναμπώ μέσα, να επιστρέψω στη θέση μου… Φτάνω κοντά στη πλευρά των Ιταλών (πίσω απ’ το "πέταλο" που ήταν) και φυσικά, οι διοργανωτές, είχαν… υψώσει ένα γιγάντιο "τείχος" από συρματόπλεγμα/περίφραξη, ώστε να μην υπάρξει κάποιο κακό… συναπάντημα! Εννοείται, την ώρα που κατέφθανα εκεί πολλοί ακόμα Ιταλοί πηγαινο-έρχονταν απ’ την είσοδό τους, γίνομαι ΑΝΤΙΛΗΠΤΟΣ απ’ τους "μακαρονάδες"… οι οποίοι με "λούζουν" με… άπειρα "βανφακούλο" ("άντε γ*μήσου"!) και διάφορα άλλα "μπινελίκια" ιταλικά που δεν γνώριζα τι έλεγαν, ενώ μου εκσφενδόνισαν μερικές δεκάδες μπουκάλια κόκα-κόλας (οι… "αδερφάρες"! Κόκα-κόλα έπιναν αυτοί!) για να με πετύχουν, αλλά σχεδόν όλες έσπασαν πάνω στο συρματόπλεγμα!!! Αφού… "φθηνά τη γλύτωσα" από… λιντσάρισμα εκ του μακρόθεν, βρίσκω κοντά εκεί (απ’ τη πλευρά μου) μια πύλη ανοικτή – αλλά ΦΥΣΙΚΑ, υπό αστυνομική φρούρηση! Πλησιάζω να ζητήσω να βγω και… με "περιέλαβαν" τώρα οι Τούρκοι αστυνομικοί, φωνάζοντάς μου… "Git! Disary yasaktir! ("Φύγε! Απαγορεύεται η έξοδος!")… Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί τόσο έντονα μου απαγόρευαν να βγω έξω και να επιστρέψω, οπότε κατέφθασε μια ωραία υπάλληλος Τουρκάλα και σε άψογα αγγλικά μου εξήγησε ότι, υπήρχε κίνδυνος της σωματικής μου ακεραιότητας αν θα έβγαινα και πήγαινα στο κιόσκι με τα σουβενίρ, αφού ήταν στην μεριά των οπαδών της Μίλαν… εγώ ερχόμουν απ’ την πλευρά των "Scouser" οπαδών μας… και ήμουν "εμφανώς" ντυμένος στα… κόκκινα! (Χαχαχα). Και για να μου το ξεκαθαρίσει εντελώς, με απείλησε (ευγενικά, πάντα) ότι εάν βγω έξω, δεν πρόκειται επ’ ουδενί να επιστρέψω μέσα… Άρα, "πάπαλα" τα σουβενίρ απ’ τον Τελικό!!! Δεν θα παίρναμε αναμνηστικά. (Φυσικά, η κοπέλα, για να με καθησυχάσει, μου είπε ότι σίγουρα θα βρω στην Πόλη την επόμενη μέρα, πράγμα που… εννοείται ότι ΔΕΝ αλήθευε, αφού απ’ τα ξημερώματα κιόλας οι Τούρκοι, τα μάζευαν όλα και επέστρεφαν – ή τουλάχιστον ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑΝ – στην καθημερινότητά τους).

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalistanbul05043 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalcnv00053 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normaldscf0027

Τέλος-πάντων…, φανερά απογοητευμένος, επέστρεψα γρήγορα στις θέσεις μας, ενώ πλέον στο στάδιο σχεδόν "δεν έπεφτε καρφίτσα". Σιγά-σιγά, ενώ ακόμα είχαμε αρκετό χρόνο πριν βγουν οι ομάδες (είχαν βγει για προθέρμανση ενώ εγώ προσπαθούσαν να φτάσω στο κιόσκι), αρχίσαμε εγώ κι ο Βασίλης να κάνουμε φιλίες με τους "Κέλτες" οπαδούς μας, τριγύρω. Έπιασα κουβεντούλα με την πιτσιρίκα δίπλα μου, ενώ ο "κύκλωπας" φίλος τους μας χαμογελούσε εγκάρδια – σχεδόν "τύφλα" στο μεθύσι! Την έλεγαν Γουέντυ (Αγγλίδα), ενώ ο φίλος της ονομάζονταν Χάμις (καρα-Σκωτσέζος του "κερατά"!). Η κοπελίτσα, ήταν μια "πετίτ" (μικρούλα) και αθώα ύπαρξη (μέχρι που ξεκίνησε το ματς!!!). Τα λέγαμε, ενώ ο Βασίλης είχε πιάσει "κολλητιλίκια" με κάτι θηριώδεις Ιρλανδούς πίσω του, με κάτι "μπάκες" απ’ το ποτό σαν… έγκυες γυναίκες και κάτι… δικέφαλους τεράστιους, σαν του… Σβαρτζενέγκερ!

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalcnv00051 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalcnv00052 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalcnv00009
Back to top Go down
http://www.lupus-creations.gr
Romilos*lupus*Fronimides
Administrator
Administrator
Romilos*lupus*Fronimides


Αριθμός μηνυμάτων : 559
Ημερομηνία εγγραφής : 2011-01-03
Ηλικία : 53
Τόπος : City of Athenians

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty
PostSubject: Re: Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)!   Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty10/2/2011, 04:04

ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΜΑΤΣ!

Με τα πολλά, έφτασε η ώρα της έναρξης του αγώνα!... Ξεκίνησε μια όμορφη τελετή έναρξης, με πάρα πολλούς κομπάρσους στα κατακόκκινα και κάποια άλλα γκρουπ στα λευκά (ένα είδος παραλλαγής… ποντιακών παραδοσιακών ρούχων, αλλά στα λευκά), που κάποια στιγμή οι λευκοντυμένοι χώρισαν σε δύο ομάδες, οι οποίες πήγαν πίσω απ’ τα δυο τέρματα και παρατάχθηκαν, κάνοντας διάφορες φιγούρες πολεμικών χορών (και ΟΛΙΓΩΝ… "έκλεψαν" τον Ποντιακό "Πυρρίχιο" χορό!), ενώ κάποια στιγμή τράβηξαν απ’ την πλάτη τους κάτι ΤΟΞΑ και εξαπέλυσαν πολλά πολύχρωμα (κόκκινα, κίτρινα & μαύρα) βέλη με κορδέλες στερεωμένες πίσω τους, η μια ομάδα στην άλλη! Μετά, εμφανίστηκε μια άλλη ομάδα (γυναίκες/άνδρες πάλι) ντυμένοι ως "δερβίσηδες" (μοναχικό τάγμα του Ισλάμ, γνωστοί για τον εκστατικό χορό τους με ασταμάτητες στροφές!), οι οποίοι φορούσαν το γνωστό μακρόστενο καπέλο (με κάτι αστέρια πάνω στερεωμένα) και την παραδοσιακή τεράστια φαρδιά φούστα (που καλύπτει τελείως τα πόδια), σχημάτιζαν μια "μπάλα Champions League" η οποία γύριζε… καθώς φορούσαν στα πόδια "roller" ΠΑΤΙΝΙΑ, οπότε… στροβιλίζονταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και "γλιστρούσαν" πάνω στο πράσινο χορτάρι του γηπέδου, λες και ήταν πάνω σε παγοπέδιλα!!!

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalopenning1 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 16727814_fa03c4b1ef Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 1229026094imageweb

(Ομολογουμένως, φοβερή τελετή έναρξης, λιτή και πολύ εντυπωσιακή…)

Και μετά το πέρας της τελετής… ακούστηκε η γνωστή έναρξη της μουσικής του Champions League… και ξαφνικά απ’ την κοντή "φυσούνα" στο κέντρο του γηπέδου (απ’ την μεριά τη δική μας, στα αριστερά μας), εμφανίστηκαν οι δυο ενδεκάδες, με τους δικούς μας παίκτες ντυμένους με το πάνω μέρος της φόρμας και από κάτω με τ’ αγωνιστικά σορτάκια & κάλτσες,… μέσα σ’ έναν ΠΑΝΖΟΥΡΛΙΖΜΟ, ένα ΠΑΝΔΑΙΜΟΝΙΑ, έναν ΧΑΜΟ από πανηγυρισμούς, τραγούδια, συνθήματα, βρισιές (στους αντιπάλους, εκατέρωθεν!), με καπνογόνα και φωτοβολίδες (κυρίως απ’ τους Ιταλούς, εννοείται – ως γνήσιος "μεσογειακός" λαός!)… κάνοντας το στάδιο να δονείται, να "πάλλεται", σαν ένας ζωντανός οργανισμός!!!... Το πολυπόθητο κύπελλο, φυσικά, ήταν ήδη τοποθετημένο στο κέντρο του κόκκινου χαλιού… Οι παίκτες και των δύο ομάδων, πήραν τις θέσεις τους λίγο πιο μέσα (απ’ ό,τι συνήθως) στο γήπεδο, παραταγμένοι δίπλα-δίπλα, κοιτώντας προς εμάς (εννοώ, προς το κεντρικό μπλοκ της πλευράς μας), περιμένοντας να τελειώσει το μουσικό κομμάτι της διοργάνωσης, ενώ φυσικά κάτι παιδάκια Τουρκάκια ντυμένα στα κόκκινα & μαύρα, κουνούσαν την ασπρόμαυρη "πάνινη μπάλα" στη σέντρα.

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Crowdistanbul Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Liverpoolfanscheering

Αφού τελείωσε η μουσική… και έδωσαν τον τυπικό χαιρετισμό οι αντίπαλοι παίκτες… επέστρεψαν στους πάγκους τους και έβγαλαν τις φόρμες τους, έστριψε ο διαιτητής το νόμισμα για ο ποιος θα κάνει το εναρκτήριο λάκτισμα, πήραν σιγά-σιγά τις θέσεις τους στις δύο διαφορετικές πλευρές, ο κόσμος ούρλιαζε συνθήματα φανατισμένος…
…και το ματς… ΞΕΚΙΝΗΣΕ!

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Image-1-for-gallery-liverpool-fc-vs-ac-milan-champions-league-final-2005-41197664 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Clprematch Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 82976282
Back to top Go down
http://www.lupus-creations.gr
Romilos*lupus*Fronimides
Administrator
Administrator
Romilos*lupus*Fronimides


Αριθμός μηνυμάτων : 559
Ημερομηνία εγγραφής : 2011-01-03
Ηλικία : 53
Τόπος : City of Athenians

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty
PostSubject: Re: Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)!   Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty10/2/2011, 07:12

Η ΚΟΛΑΣΗ… ΕΙΝΑΙ ‘ΔΩ!

Δεν είχαν περάσει μερικά δευτερόλεπτα… και παρ’ όλη την έκσταση που είχαμε (οι περισσότεροι… και λόγο κατανάλωσης μεγάλης ποσότητας μπύρας), αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε αυτό που βλέπαμε – ΔΕΝ παίζαμε καλά! O "χοντρός" (Μπενίτεθ), πάλι είχε κάνει το "θαύμα" του, αφού ήθελε να "ξαφνιάσει" τον Αντζελότι για να κερδίσει τη "παρτίδα", κάνοντας όμως (και πάλι)… "μαϊμουδιές"! Είδαμε την ομάδα να "στήνεται" (και τις συνθέσεις, στους φωτεινούς πίνακες του γηπέδου), να παίζει ένα 4-4-1-1 (λογικό), βάζοντας μέσα βασικό τον Χάρρυ Κιούελ (που είχε πολλά παιχνίδια να παίξει) – και έτσι αφήνοντας έξω τον ΜΕΓΑ αμυντικό χαφ Ντίτμαρ Χάμαν, ενώ για επιθετικός επιλέχθηκε ο Μίλαν Μπάρος (μόνος στην κορυφή), αντί του Τζιμπρίλ Σισσέ – που όλοι μας περιμέναμε ένα τέτοιο δυνατό και σκληρό "φορ", ότι θα ‘ταν η "αιχμή του δόρατος"! Ευτυχώς, Τσάμπι (Αλόνσο) και Στήβυ (Τζερράρντ) δεν ήταν δυνατόν να μη ξεκινήσουν, γεμίζοντας τις δύο θέσεις των κεντρικών χαφ…
Οι Μιλανέζοι, δεν "ξάφνιασαν" ιδιαίτερα στο στήσιμο της ομάδας τους, ούτε και στις επιλογές των βασικών παικτών που θα ξεκινούσαν. Έπαιξαν ένα "κλασσικό" 4-4-2, με την μεσαία γραμμή σε "διαμάντι", ενώ ο Κρέσπο επιλέχθηκε αντί του Γιον Τόμασσον – ενώ ο Πίπο Ιντζάκι δεν ήταν καν στην 18αδα των Ιταλών (κάτι που 2 χρόνια αργότερα ΘΥΜΗΘΗΚΕ ο Αντζελότι και περιέλαβε τον "δαίμονα" στην ομάδα του Τελικού της Αθήνας, με καταστρεπτικές συνέπειες για μας!...)

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Maldini2005 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Maldinigoalcelebration Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 171298512f4b3e8b76

Πριν προλάβουμε καλά-καλά ν’ ανταλλάξουμε τις ανησυχίες μας,… έγινε το κακό! Μόλις που είχαμε φτάσει στο ΠΡΩΤΟ ΛΕΠΤΟ του αγώνα, όταν η Μίλαν κέρδισε ένα γρήγορο φάουλ στο κέντρο του γηπέδου… ο Αντρέα Πίρλο (άλλος ένας που μας "έκλεισε το σπίτι" στον Τελικό της Αθήνας, 2 χρόνια αργότερα) εκτέλεσε το χτύπημα φάουλ… η μπάλα διέγραψε μια μεγάλη τροχιά… για να καταλήξει στον "γηραιό" ηγέτη της Μίλαν Πάολο Μαλντίνι… ο οποίος ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΣΚΟΡ, πριν προλάβουμε εμείς να βολευτούμε στα καθίσματά μας!!!
1-0!... Το τι "μπινελίκι" άρχισε να πέφτει απ’ τη μεριά των οπαδών μας, δεν λέγεται! Μια… γιαγιά (πάνω από 70 ετών!), είχε ξελαρυγγιαστεί μερικά καθίσματα πιο κάτω, φωνάζοντας συνεχώς "You f*ckin’ c*nts!" ("Γ*μημένοι μπάσταρδοι"!). Δίπλα μου, η μικρούλα γλυκιά κοπελίτσα… "μεταμορφώθηκε" ξαφνικά σε μια… " βαλκυρία" (θηλυκές Σκανδιναβικές θεότητες πολέμου), ορμώντας πάνω στον Σκωτσέζο φίλο της, καβαλώντας τον και ανεβαίνοντας πάνω στους ώμους στους, ρίχνοντας τα… "γαμωσταυρίδια της αρκούδας"!!! Πανζουρλισμός δίπλα μας, στα δεξιά, με τους Μιλανέζους οπαδούς να ουρλιάζουν "γκοοοοόλ" και ν’ ανάβουν καπνογόνα και φωτοβολίδες, ενώ εμείς να τρίβουμε τα μάτια μας, δίχως να πιστεύουμε ότι "φάγαμε" γκολ… "από τ’ αποδυτήρια"!... Με στεναχώρια (και απορία), οι παίκτες μας μάζεψαν την μπάλα, την έστησαν στο μέσον του γηπέδου και έκαναν (για δεύτερη φορά, αφού εμείς είχαμε κερδίσει το νόμισμα)… σέντρα. Παρ’ όλα αυτά, ψιλο-ξυπνήσαμε και μετά από λίγο, ο Ρίισε έπιασε ένα φοβερό "βολέ" σουτ (μετά από κόρνερ του Τζερράρντ), αλλά η μπάλα δεν μας "έκανε το χατίρι". Αργότερα, ο Στήβυ πάλι, απ’ τα δεξιά, βρήκε με σέντρα τον Σάμι Χύιπια, ο οποίος έκανε "καρφωτή" κεφαλιά (όπως πάντα), αλλά ο Βραζιλιάνος τερματοφύλακας της Μίλαν Ντίντα, απέκρουσε.

Γύρω στο 13ο λεπτό, παραλίγο να βάλει κι άλλο γκολ η Μίλαν, όταν ο Κρέσπο έκανε κεφαλιά, η μπάλα κατευθυνόταν μέσα… αλλά ο Λούις Γκαρσία πάνω στη γραμμή, έδιωξε! Μερικά λεπτά αργότερα, ο Κιούελ τραυματίστηκε, ο Μπενίτεθ τον έβγαλε… και τον αντικατέστησε με τον Βλάντιμιρ Σμίτσερ (ο οποίος αποδείχτηκε… "χρυσός", αργότερα!). Εμείς, οι οπαδοί, είχαμε εκνευριστεί με το ατυχές ξεκίνημα (πίσω στο σκορ και αναγκαστική αλλαγή), αλλά συνεχίζαμε να παροτρύνουμε την ομάδα μας… Λίγο αργότερα, ο Κακά τροφοδότησε τον Σεβτσένκο μέσα στη μεγάλη μας περιοχή, ο Ουκρανός πλάσαρε τον Ντούντεκ εύστοχα… αλλά το γκολ ΔΕΝ μέτρησε, αφού καταλογίστηκε οφ-σάιντ (για μισό, το πολύ, μέτρο!). Παραλίγο να μας κάνει το "κακό" ο Σεβτσένκο λίγο αργότερα, όταν σούταρε και πάλι, αλλά ο Ντούντεκ δύσκολα απέκρουσε και η άμυνά μας, πανικόβλητη, κατάφερε να διώξει μακριά…
Ήταν φανερό σε όλους πια, ότι μάλλον δεν ήταν η βραδιά μας. Βλέπαμε την ομάδα μας, να δυσκολεύεται να οργανώσει το παιχνίδι μας, ενώ οι Μιλανέζοι – ενθουσιασμένοι και με υψηλό ηθικό απ’ το γρήγορο γκολ τους – έδειχναν γεμάτοι αυτοπεποίθηση και επιτίθονταν κατά "κύματα"… Είχαμε κι εμείς 1-2 ευκαιρίες με τον Λούις Γκαρσία (ένα σουτ απ’ το ύψος του πέναλτι πήγε πάνω απ’ τα δοκάρια, ενώ ένα άλλο του σουτ έφυγε πολύ έξω)… Ακριβώς μετά την τελευταία ευκαιρία του Γκαρσία, στην αντεπίθεση, ο Κρέσπο παραλίγο να σκοράρει αλλά σφυρίχτηκε οφ-σάιντ, ενώ στην επόμενη φάση ζητήσαμε πέναλτι όταν ο Αλεσάντρο Νέστα βρήκε την μπάλα με το χέρι (μάλλον ακούσιο), το οποίο δεν το υπέδειξε ο διαιτητής… και όλο το στάδιο ούρλιαζε θυμωμένα να μας το δώσει! Δεν είχαν προλάβει να κοπάσουν οι διαμαρτυρίες, όταν ο Κακά έκανε μια "φαντεζί" ενέργεια και ντρίπλαρε 1-2 παίκτες μας, έδωσε πάσα στον Σεβτσένκο, ο οποίος "με την μία" έδωσε πάσα στον Κρέσπο… κι εκείνος "έγραψε" το 2-0, στο 39ο λεπτό!!!... "Κάγκελο" έμεινε όλο το στάδιο! Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε τα μάτια μας! Όλος αυτός ο ενθουσιασμός μας μέχρι και την έναρξη του παιχνιδιού, είχε μεταμορφωθεί σε… "παγωμάρα". Δεν ήταν δυνατόν! Δεν μπορούσε να ‘ταν αλήθεια αυτό που βιώναμε… Περιττό να πω ΤΙ ΓΙΝΟΤΑΝ στα δεξιά μας, 200 μέτρα μακριά, στο "πέταλο" των Ιταλών! "ΤΗΣ Π**ΤΑΝΑΣ"γινόταν, στην κυριολεξία! Ξανά, "φτου κι απ’ την αρχή" καπνογόνα και φωτοβολίδες, ουρλιαχτά θριαμβευτικά, χειροκροτήματα, ο "κακός χαμός"!...

Και όμως… ΔΕΝ ήταν αυτό το χειρότερο, αλλά η ΚΟΛΑΣΗ που ακολούθησε! Μετά την τρίτη (!) σέντρα που κάναμε και χάσαμε μερικά λεπτά σε άσκοπες πάσες, η Μίλαν έκλεψε την μπάλα, την πήρε πάλι ο "γνωστός-άγνωστος" Κακά (απορώ, ΠΟΣΑ ΕΠΡΕΠΕ να κάνει ακόμα, για να βρει ο Μπενίτεθ τρόπο να τον σταματήσει;;; ), τροφοδότησε με μια αριστουργηματική πάσα "τρυπώντας" την άμυνά μας τον Κρέσπο… οποίος με μια "λόμπα" ακριβείας "κρέμασε" τον Ντούντεκ και… έγραψε (πάλι ο ίδιος) το 3-0, ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ πριν σφυρίξει τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου ο διαιτητής!!!... Φανταστείτε ένα γεμάτο στάδιο από 65.000 θεατές (70.000 συνολικά ήταν οι θεατές) ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΗΣ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ, να έχουν μείνει ΑΦΩΝΟΙ, με γουρλωμένα μάτια, μην πιστεύοντας αυτό που διάβαζαν στα "matrix" του γηπέδου! Το ΤΙ ΓΙΝΟΤΑΝ δεξιά μας, στο "πέταλο" των Μιλανέζων, είναι απερίγραπτο!... Πραγματικά, άλλο να το περιγράφει κάποιος κι άλλο να το ζει! Το στάδιο δονείτο από μερικές μόλις χιλιάδες Ιταλούς, που κόντεψαν να βάλουν… φωτιά στα καθίσματα απ’ τις φωτοβολίδες και τα καπνογόνα, τα λαρύγγια τους είχαν ήδη σχεδόν κλείσει απ’ τα ουρλιαχτά αγαλλίασης που έβγαζαν, ενώ πλέον ανοικτά φώναζαν χλευαστικά συνθήματα και μας έκαναν "κ*λοδάκτυλα", γλεντώντας με την καρδιά τους την συντριβή μας!!!...
Εγώ, μια κοιτούσα τους Ιταλούς, μια κοιτούσα το σκορ στον πίνακα ΜΗ ΜΠΟΡΩΝΤΑΣ να το πιστέψω, μια κοιτούσα τον εξ’ ίσου αποσβολωμένο Βασίλη δίπλα μου, ενώ οι οπαδοί μας… μόλις συνήλθαν απ’ το σοκ, άρχισαν έναν "χείμαρρο" από… "καντίλια"!!! Το τι… βρισίδι άκουσα, από 65.000 στόματα, δεν περιγράφεται! Ό,τι βωμολοχία ήξερα και δεν ήξερα σε αργκό αγγλική, ακούστηκε σε ένα σύνολο από διαφορετικές διαλέκτους (ουαλικές, σκωτσέζικες, αγγλικές, ιρλανδικές)!!! Όλο το στάδιο, "πάλλονταν" πλέον από οργισμένες χιλιάδες οπαδών, που δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι, όχι μόνο έχανε η ομάδα τους, αλλά κόντευε να ΔΙΑΣΥΡΘΕΙ… σ’ έναν Τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης!!!...

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 41185159crespothree Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Pic144 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 41185133crespotwo Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 41185167halftime Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 299292mediumlandscape Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 304762bigportrait Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Image24forgalleryliverp


Last edited by Romilos*lupus*Fronimides on 11/2/2011, 09:31; edited 1 time in total
Back to top Go down
http://www.lupus-creations.gr
Romilos*lupus*Fronimides
Administrator
Administrator
Romilos*lupus*Fronimides


Αριθμός μηνυμάτων : 559
Ημερομηνία εγγραφής : 2011-01-03
Ηλικία : 53
Τόπος : City of Athenians

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty
PostSubject: Re: Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)!   Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty10/2/2011, 10:43

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 304518biglandscape Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Lfc1 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 050525004liverpoolmila Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Lfc5

"ΚΑΙ ΟΜΩΣ… ΓΥΡΙΖΕΙ! " (Γαλιλαίος)

Το πρώτο ημίχρονο τέλειωσε,… με τους παίκτες μας με κατεβασμένα τα κεφάλια γεμάτοι απόγνωση,… με τους παίκτες της Μίλαν θριαμβευτικά να χοροπηδούν και να βγαίνουν αγκαλιασμένοι απ’ το γήπεδο,… τους Ιταλούς οπαδούς να παραληρούν από έκσταση στα δεξιά μας στο "πέταλό" τους… και το υπόλοιπο στάδιο, 65.000 θεατές στα κόκκινα ντυμένοι, να ‘χουμε μείνει "στήλες άλατος". Πλέον, είχα χάσει κάθε χαρά, κάθε ελπίδα, κάθε ενδιαφέρον, ήμουν έτοιμος να πω στον Βασίλη "άιντε, πάμε να φύγουμε!", σηκώθηκα απ’ το κάθισμά μου…
…όταν ξάφνου, ένα μουρμουρητό άρχισε σιγά-σιγά να απλώνεται, κάτι σαν ήχος από μακρινή καταιγίδα. "Λαμπρά", σκέφθηκα, "δεν φτάνει που μας έχουν ξεσκίσει, θα βρέξει κιόλας!"… Κι όμως, δεν ήταν βροχή! Σιγά-σιγά, από κάποιο σημείο του σταδίου ξεκίνησε, από κάποιο στόμα… και σε λίγο καταλάβαμε ότι αυτό το "γουργουρητό", ήταν οι στίχοι απ’ τα λόγια του ΘΡΥΛΙΚΟΥ… "You’ll Never Walk Alone"! Και πριν καλά-καλά το συνειδητοποιήσουμε, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, οι οπαδοί μας που μέχρι πριν ήταν "παγωμένοι", άρχισαν να τραγουδούν ολοένα και πιο δυνατά τον ύμνο της ομάδας μας,… όλο και πιο δυνατά,… εκκωφαντικά,… σε σημείο που οι Ιταλοί δίπλα μας "κοκάλωσαν" και έμειναν αμίλητοι! Εμείς, εγώ κι ο Βασίλης, το ίδιο απογοητευμένοι σαν τους υπολοίπους, έτοιμοι να τα μαζέψουμε να φύγουμε,… γυρίζαμε το κεφάλι δεξιά αριστερά με μια πιθαμή ανοικτό το στόμα, μη μπορώντας να πιστέψουμε το ΜΕΓΑΛΕΙΟ και την ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ αυτών των οπαδών!!!

ΟΥΔΕΙΣ, ΚΑΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ – ΜΟΝΟ Η ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ!

(Όπως διάβαζα πολύ αργότερα μια δήλωση του Τζερράρντ - νομίζω στο επίσημο site της ομάδας,… που έλεγε ότι ήταν απαρηγόρητοι μέσα στ’ αποδυτήρια του "Κεμάλ Ατατούρκ" – ακούγοντας στα διπλανά δωμάτια τους Μιλανέζους να θριαμβολογούν… και ξαφνικά, άκουσαν κι εκείνοι αυτήν την βοή που σιγά-σιγά "θέριευε" και αντιλήφθηκαν ότι άκουγαν 65.000 στόματα οπαδών τους, να βροντοφωνάζουν τους στοίχους του ύμνου της ομάδας… και συγκλονίστηκαν, ανατρίχιασαν!)

Έχοντας μείνει αποσβολωμένοι κι εμείς, ο Βασίλης κι εγώ, αυθόρμητα αρχίσαμε κι εμείς να ψελλίζουμε τα λόγια, σιγά-σιγά στην αρχή και βροντερά μετά, ενώ ειλικρινά συγκίνηση μας έπιασε βλέποντας τα μέχρι πριν λίγο βουρκωμένα μάτια πολλών οπαδών τριγύρω μας, τώρα (ακόμα δακρυσμένοι) να ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΘΕΡΜΗ και το στάδιο να πάλλεται από τα λόγια του ύμνου, μετά τους στοίχους του "In The Fields Of Anfield Road" και τέλος, ένα ρυθμικό συνεχόμενο "C’mon, you Reds!" ("Εμπρός, Κόκκινοι!")… Γύρω μας οι οπαδοί, χτυπούσαν τις γροθιές τους ο ένας στον ώμο του άλλου, ούρλιαζαν ο ένας στο πρόσωπο του άλλου, ενώ ο γιγαντόσωμος Χάμις δίπλα μου… όρμησε πάνω μου και αγκαλιά με την φιλεναδίτσα του με "γράπωσε" και μου φώναξε με πάθος μέσα στο αυτί μου:

"THIS CUP IS OURS, MATE!!!" ("Αυτό το κύπελλο είναι δικό μας, φίλε!")

"But… but, we’re back in score with tree goals!" ("Μα… μα, είμαστε πίσω στο σκορ με τρία γκολ!"), του αποκρίθηκε…

"Tonight, bro, this trophy will fly back to England!" ("Απόψε, αδέρφι, αυτό το τρόπαιο θα πετάξει πίσω στην Αγγλία!"), συνέχισε με πάθος να ουρλιάζει ο Χάμις, ενώ η Γουέντυ η φίλη του πάτησε πάνω στον… μπροστινό της οπαδό (έναν χοντρούλη κύριο), σκαρφάλωσε πάνω του και γυρίζοντας προς τα πίσω σαν… αρχηγός θύρας, άρχισε να βροντοφωνάζει ποδοσφαιρικά συνθήματα και να παρασέρνει όλη την κερκίδα μας, από πάνω-πάνω μέχρι κάτω-κάτω, κοντά στο "κουλουάρ"!!!

Οι Ιταλοί δίπλα μας, κοιτούσαν με διάπλατα απ’ την έκπληξη μάτια, σίγουροι ότι είχαμε μαζική κρίση σχιζοφρένειας! Και δεν είχαν άδικο… Αν μπαίναμε στην θέση τους και να ‘μασταν οπαδοί μιας ομάδας που σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης βρίσκονται ΗΔΗ μπροστά στο σκορ στο τέλος του 1ου ημιχρόνου με 3-0… και οι οπαδοί της αντιπάλου ομάδας αντί να ‘ναι βουβοί ή καταρρακωμένοι, εκείνοι να ουρλιάζουν με πάθος λες και κέρδιζε η ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ η ομάδα!... Έτσι συνεχίστηκε όλο το δεκαπεντάλεπτο της ανάπαυλας, όταν επιτέλους κάποια στιγμή φάνηκαν οι δύο ομάδες να επιστρέφουν στο γήπεδο. Οι Ιταλοί, άρχισαν να επευφημούν και να πανηγυρίζουν, όμως σε δευτερόλεπτα τους κάλυψαν οι 65.000 φωνές των οπαδών μας που ούρλιαζαν "Liverpool! Liverpool! Liverpool" και σύντομα, αρχίσαμε πάλι όλοι με μια φωνή να ξανατραγουδούμε το "You’ll Never Walk Alone", με τεντωμένα χιλιάδες πολύχρωμα κασκόλ και σημαίες ν’ ανεμίζουν,… σαν ένα γιγάντιο "KOP"! Θυμάμαι που παίκτες και των δύο ομάδων, επιβράδυναν το βήμα τους και κοιτούσαν με δέος γύρω-γύρω το στάδιο…

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Image33forgalleryliverp Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Stevengerrardmila979897 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 41185359gerrard300 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 250505dd Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Stevengerrardliverpoola

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε, μέσα σε επευφημίες των νικητών (ως εκείνη την ώρα) Ιταλών και μέσα σε βροντερά συνθήματα συμπαράστασης απ’ τους οπαδούς μας. Ο Μπενίτεθ, αντιλήφθηκε (μετά από… 3 γκολ!) ότι ήταν κουταμάρα του που ‘χε αφήσει ένα ΤΟΣΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ χαφ εκτός αγώνα (Χάμαν) και τον "έριξε" στο παιχνίδι, αντικαθιστώντας τον Ιρλανδό δεξί μπακ Στηβ Φίνναν, ενώ μας ξάφνιασε ΤΕΛΕΙΩΣ ο Ράφα (που δεν το συνηθίζει) γυρίζοντας το σύστημα σε 3-4-3 με ΤΡΕΙΣ μόνο αμυντικούς! Αμέσως, φάνηκε ότι επιτέλους έπραξε σωστά, αφού στην πρώτη φάση του 2ου ημιχρόνου (53’), ο Τσάμπι Αλόνσο εξαπέλυσε έναν "πύραυλο" απ’ τα 30 μ. περίπου, περνώντας ξυστά απ’ το δεξί κάθετο δοκάρι! Για μας, τους "πικραμένους" οπαδούς των "Κόκκινων", ήταν σαν να ‘χε… σκοράρει και το πανηγυρίσαμε αναλόγως. Στο αμέσως επόμενο λεπτό (54’), συνέβη μεγάλη… σεισμική δόνηση στην ευρύτερη περιοχή του σταδίου!

Ο Γιον Ρίισε έκανε μια βαθιά σέντρα και… ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΜΑΣ ΣΤΗΒΕΝ ΤΖΕΡΡΑΡΝΤ κάνοντας ένα απίστευτα ψηλό άλμα, βρήκε με γυριστή κεφαλιά την μπάλα και την "κάρφωσε" στο αριστερό "παραθυράκι" του Ντίντα!!!...
Το ΤΙ ΕΓΙΝΕ, δεν περιγράφεται! Ένα εκκωφαντικό "γκοοοοοόλ" ακούστηκε από 65.000 στόματα και ουρλιαχτά θριάμβου άρχισαν ένα "γαϊτανάκι" πανηγυρισμών, για να αρχίσει πολύ σύντομα το πλήθος να τραγουδά το γνωστό τραγουδάκι "Steve Gerrard, Gerrad…"! Ο αρχηγός μας, ο Στήβυ, ούρλιαζε το γκολ με τα δυο του χέρια να σφίγγουν σφιχτά τις γροθιές του, μετά όρμησε με δύναμη προς την σέντρα ενώ παράλληλα με απίστευτο πάθος τίναζε τα χέρια του απότομα ψηλά και γύριζε γύρω-γύρω κοιτώντας τις κερκίδες, σαν να μας έλεγε… "ΜΠΟΡΟΥΜΕ! ΜΠΟΡΟΥΜΕ!"…

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 250505smicer Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 1117440789 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Image45forgalleryliverp Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 304780biglandscape

Απογοητευμένοι λίγο οι παίκτες της Μίλαν, έστησαν την μπάλα εκείνοι αυτή τη φορά για σέντρα και ξεκίνησε πάλι το ματς… Δεν πρόλαβαν καλά-καλά να κοπάσουν οι θριαμβολογίες των οπαδών μας, όταν ΔΥΟ λεπτά αργότερα και ενώ η μπάλα παιζόταν εκτός περιοχής της Μίλαν, ο Σμίτσερ που αντικατέστησε τον τραυματία Χάρρυ Κιούελ… βρήκε με "γεμάτο πόδι" την μπάλα μπροστά του, εξαπέλυσε μια "βολίδα"… η μπάλα πήγαινε πάνω στον Μπάρος που βρισκόταν μπροστά απ’ τον Ντίντα… ο Τσέχος τελευταία στιγμή τράβηξε πίσω το κορμί του… ο βραζιλιάνος γκολκίπερ της Μίλαν δεν πρόλαβε ν’ αντιδράσει… και η μπάλα "προσγειώθηκε" βαθιά, μέσα στα δίχτυα της ιταλικής ομάδας!!!...
3-2, μέσα σε δύο λεπτά!!!... Στις κερκίδες, ο "κακός-χαμός"!!! Πανδαιμόνιο! Ενθουσιασμός! Χαρά! Περηφάνια! Κραυγές αγαλλίασης ακούγονταν εκκωφαντικά από παντού!... Εγώ, μπερδεμένος ένα "κουβάρι" με τον Βασίλη, την Γουέντυ, τον Χάμις και καμιά δεκαριά τριγύρω οπαδούς, χοροπηδούσαμε πάνω στα καθίσματα, φωνάζοντας ρυθμικά "Liverpool! Liverpool!"…

…Αλλά,… δεν τα ‘χαμε δει ΟΛΑ… ακόμα!

ΤΡΙΑ ΜΟΛΙΣ λεπτά αφού ο Σμίτσερ σκόραρε, ο ΑΡΧΗΓΟΣ και πάλι, παίζοντας ένα απ’ τα καλύτερα παιχνίδια της ζωής του, πήρε την μπάλα κάπου στο κέντρο του γηπέδου… και ξεκινώντας με την γνωστή του επιτάχυνση, άρχισε να τρέχει σαν βέλος προς το ιταλικό τέρμα, κάνοντας διαδοχικά "ζιγκ-ζαγκ" και αποφεύγοντας αντιπάλους και μη, μπήκε μέσα στη μεγάλη περιοχή της Μίλαν… και έπεσε μετά από μαρκάρισμα του μαχητή της Μίλαν Τζερράρο Γκαττούζο!... "ΠΕΝΑΑΑΑΑΛΤΙ", ουρλιάξαμε με μια φωνή όλοι και αρχίσαμε να πανηγυρίζουμε, όταν ο διαιτητής υπέδειξε την "λευκή βούλα", ενώ οι Ιταλοί οπαδοί "έλουζαν" τον διαιτητή με απίστευτα "κοσμητικά επίθετα"!!! Οι παίκτες μας, έπεσαν πάνω στον Στήβυ κι έγιναν "ένα κουβάρι", ενώ οι παίκτες της Μίλαν όρμησαν πάνω στο διαιτητή να τον "λιντσάρουν" διαμαρτυρόμενοι! Ο διαιτητής ήταν ανένδοτος, το παιχνίδι σταμάτησε για λίγο μέχρι ν’ απομακρυνθούν οι παίκτες εκτός μεγάλης περιοχής… και την μπάλα την πήρε στα χέρια του ο Τσάμπι Αλόνσο!

(Ο ΜΕΓΑΣ Τσάμπι, είχε μόλις έρθει στην ομάδα μας, ήταν ο πρώτος του χρόνος και συνήθως, όπως και στις σημερινές μέρες, ο Τζερράρντ ήταν εκείνος που χτυπούσε συνήθως τα πέναλντι. Το πώς και γιατί δόθηκε εντολή να χτυπήσει το τόσο σημαντικό εκείνο πέναλτι ο "νέος" Αλόνσο, δεν έχει ακόμα αποσαφηνιστεί εντελώς…)

Ο Τσάμπι, έστησε τη μπάλα πάνω στο λευκό σημάδι, ο Ντίντα στήθηκε κι εκείνος απέναντί του… σφύριξε ο διαιτητής… ο Τσάμπι τρέχει μερικά μέτρα και σουτάρει… η μπάλα πηγαίνει προς την δεξιά γωνία… ο Ντίντα απλώνει το μακρύ κορμί του και ΑΠΟΚΡΟΥΕΙ τη μπάλα… εκείνη επανέρχεται προς τα πίσω… και ο Αλόνσο ορμά μπροστά, ξαναβρίσκει τη μπάλα με το αριστερό και την στέλνει να "καρφωθεί" στο δεξί "γάμα" της ιταλικής εστίας!!!...

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 41185243pen Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 304800biglandscape Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 41185239alonso Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Alonsoliverpoolchampion Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 304790biglandscape Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 179838f6f19ceb392b8e205 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Liverpoolwideweb430x260 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalscoreboard Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Fans21ly Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalcnv00127

…Εδώ, σταματά για μερικά δευτερόλεπτα η αφήγησή μου!... Το μόνο που θυμάμαι, είναι μια χρωματιστή θολούρα, μια αίσθηση έλλειψης… βαρύτητας και μετά, ένας γδούπος!... Μετά από μερικά δευτερόλεπτα που επανήλθα στην πραγματικότητα, αντιλήφθηκα ότι… βρισκόμουν ΔΕΚΑ ΜΕ ΔΩΔΕΚΑ ΣΕΙΡΕΣ ΠΙΟ ΚΑΤΩ (!), αφού ο Σκωτσέζος ο Χάμις με "γράπωσε" και "απογειωθήκαμε" και οι δύο… και "προσγειωθήκαμε" πάνω στις πλάτες κάποιων άλλων οπαδών, στις παρακάτω σειρές τις κερκίδας!!! (Το πώς ΔΕΝ σπάσαμε τον σβέρκο μας, αδυνατώ να καταλάβω, μέχρι σήμερα!)…
Σηκωνόμαστε από τα σώματα που γκρεμίσαμε και σχηματίζοντας έναν… πύργο από σώματα, όλοι μας μαζί, εγώ, ο Χάμις και 6-8 άλλοι οπαδοί, ΟΥΡΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΣΕ ΕΚΣΤΑΣΗ "γκοοοοοοόλ", αρχίσαμε να χοροπηδούμε πάνω από καθίσματα και κορμιά, πατώντας σε χέρια, πόδια και κεφάλια, ενώ οι άτυχοι εκείνοι που πατούσαμε… ουρλιάζοντας κι εκείνοι "μαστουρωμένοι" απ’ την μέθη του θριάμβου, μας ακολουθούσαν σ’ ένα τρελό "τρενάκι" γύρω-γύρω στις θέσεις τις κερκίδας!...


Η ΑΠΟΛΥΤΗ… Κ**ΛΑ!!! Πρέπει να… ήρθαμε σε… οργασμό και οι 65.000, ταυτόχρονα!

Ειλικρινά, μου είναι αδύνατον να περιγράψω ΤΙ ΝΙΩΘΑΜΕ!
Σαν να ‘μασταν υπόδουλοι Ευρωπαίοι και να ‘χαμε… απελευθερωθεί απ’ τους… Ναζί (όπως έχουμε δει σε φιλμ)!... Έτσι νιώθαμε!

Οι παίκτες μας, είχαν γίνει μια μάζα όλοι μαζί, ουρλιάζοντας και κραυγάζοντας θριαμβευτικά, ενώ οι Μιλανέζοι παίκτες, αδυνατούσαν να πιστέψουν τι είχε συμβεί σε λιγότερο από… ΕΞΙ ΜΟΛΙΣ λεπτά! Ο διαιτητής, αφού άφησε κάμποσα λεπτά να "ξεθυμάνουν" οι παίκτες μας, οδήγησε και τις δύο ομάδες στο κέντρο του γηπέδου, για να κάνουν για ΤΡΙΤΗ φορά πια σέντρα, οι Ιταλοί… Ξεκίνησε και πάλι ο αγώνας, ενώ όπως καταλαβαίνεται γινόταν ΧΑΜΟΣ στις κερκίδες… Ο αγώνας, απέκτησε μια "άγρια ομορφιά", με αλλεπάλληλες και διαδεχόμενες ευκαιρίες εκατέρωθεν!... Σε λίγο, ο Ολλανδός Ζέεντορφ, έχασε μια καλή ευκαιρία να πετύχει ένα γκολ, ενώ ανταπέδωσε την ευκαιρία για μας ο Ρίισε, χάνοντας κι εκείνος μια καλή φάση. Μετά από δέκα λεπτά αφού ισοφαρίσαμε (70’), ο Ντούντεκ (μαζί με τον Τζερράρντ, ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ παίκτης του Τελικού!) έκανε μια λάθος πάσα στον προωθημένο Σεβτσένκο, ο οποίος σούταρε με δύναμη ένα συρτό σουτ… που το έσωσε πάνω στη γραμμή ο Τραορέ!... Στην αντεπίθεση, ο αρχηγός (Στήβυ) σούταρε μια "κανονιά", αλλά έφυγε λίγο πάνω απ’ τα δοκάρια…
Δέκα λεπτά αργότερα, ο Λούις Γκαρσία δεν κατάφερε να κάνει καλό κοντρόλ σε μια δυνατή πάσα του Τζερράρντ, η μπάλα έφυγε απ’ την κατοχή του, την έκλεψαν οι παίκτες της Μίλαν έκαναν αστραπιαία αντεπίθεση, ο Κρέσπο γύρισε πίσω την μπάλα στον επερχόμενο Κακά ο οποίος σούταρε δυνατά, για να βάλει ο Τζέιμυ Κάρραγκερ το κεφάλι του στη πορεία της μπάλας και να διώξει! Προς τα τελευταία λεπτά, έγιναν αλλαγές κι απ’ τους δυο προπονητές, με τον Τζιμπρίλ Σισσέ να αντικαθιστά τον Μίλαν Μπάρος, ενώ ο Ζερζίνιο κι ο Τόμασσον αντικατέστησαν τους Ζέεντορφ και Κρέσπο αντίστοιχα.

Και τα 90’ μαζί με τις καθυστερήσεις τελείωσαν, με την Μίλαν να ‘χει την τελευταία ευκαιρία, όταν ο Κακά δεν μπόρεσε να τροφοδοτήσει καλά τον γιγαντόσωμο αμυντικό Σταμ, που ήταν σε πλεονεκτική θέση μέσα στη μεγάλη περιοχή της ομάδας…


Last edited by Romilos*lupus*Fronimides on 11/2/2011, 10:42; edited 4 times in total
Back to top Go down
http://www.lupus-creations.gr
Romilos*lupus*Fronimides
Administrator
Administrator
Romilos*lupus*Fronimides


Αριθμός μηνυμάτων : 559
Ημερομηνία εγγραφής : 2011-01-03
Ηλικία : 53
Τόπος : City of Athenians

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty
PostSubject: Re: Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)!   Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty11/2/2011, 05:52

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Article002a4e0c50000044 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Image38forgalleryliverp Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 86732534

ΚΑΡΔΙΑΚΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ… ΚΑΙ… Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ!

Αφού ακόμα οι υπεύθυνοι της διοργάνωσης περίμεναν να κοπάσουν οι σκηνές… οργασμού από παίκτες και οπαδούς μας μετά τη λήξη της κανονικής περιόδου, σε λίγα λεπτά (περίπου μετά από 10’) η μπάλα ξαναστήθηκε στο κέντρο του γηπέδου, για να ξεκινήσει η παράταση… Πάλι, όπως και στην έναρξη του αγώνα, εμείς σταθήκαμε τυχεροί και κάναμε πρώτοι σέντρα. Δεν το γνωρίζαμε τότε, αλλά η παράταση θα ήταν εξ’ ίσου συγκλονιστική, όπως και ο κανονικός αγώνας! Αυτό που ακολούθησε, δεν ήταν για άτομα με καρδιακές παθήσεις!...

Στα πρώτα λεπτά του 1ου ημιχρόνου της παράτασης, οι Μιλανέζοι φάνηκε ότι "ξύπνησαν" απ’ τον λήθαργο εκείνων των ΕΠΙΚΩΝ έξι λεπτών που οι παίκτες μας έκαναν εκείνη την ΜΥΘΙΚΗ ανατροπή! Μόλις λίγα λεπτά μετά την σέντρα που κάναμε, ο Πίρλο βρέθηκε σε καλή θέση και σούταρε ένα πολύ καλό σουτ, το οποίο έφυγε μόλις μισό περίπου μέτρο πάνω απ’ τα δοκάρια του Ντούντεκ… Προς τα τελευταία λεπτά του πρώτου 15λεπτου, ο Τόμασσον βρέθηκε εντός περιοχής μας σχεδόν αφύλακτος, αλλά (ευτυχώς!) δεν κατάφερε να βρει την μπάλα για να την στείλει στα δίχτυα μας. Λίγο πριν το τέλος του πρώτου ημιχρόνου, ο σκόρερ του δεύτερου γκολ μας, ο Βλάντιμιρ Σμίτσερ, έπεσε σφαδάζοντας κάτω στο χορτάρι, αφού πλέον έκαναν στους παίκτες την εμφάνισή τους… οι κράμπες. Και οι υπόλοιποι παίκτες μας, έδειχναν εξουθενωμένοι απ’ την υπερπροσπάθεια των 45’ λεπτών της ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ…

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Madrid3 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Dudekshevchenkofinal200 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Pic528

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε, με δυο ευκαιρίες για την ομάδα μας, μετά από δύο διαδοχικά κόρνερ, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Λίγο μετά, στο 112’, ο Πορτογάλος Ρούι Κόστα αντικατέστησε τον (μάλλον καλύτερο της Μίλαν) σκληρό Τζεννάρο Γκαττούζο, ο οποίος τα ‘χε "δώσει όλα" και αδυνατούσε πια καλά-καλά να περπατήσει… Δεν πέρασαν πολλά λεπτά μετά την αλλαγή (κοντά στο πέρας και των 30 έξτρα λεπτών της παράτασης), όταν… κάποιοι μεγαλύτερης ηλικίας οπαδοί μας, πρέπει να υπέστηκαν σοβαρότατο καρδιακό επεισόδιο!!!... Μετά από βαθιά μπαλιά, ο Σεβτσένκο (σίγουρα ο "μοιραίος" παίκτης της Μίλαν σ’ εκείνον τον Τελικό)… βρήκε με "γεμάτο πόδι" τη μπάλα απ’ ευθείας ΜΟΛΙΣ ΑΠ’ ΤΑ ΕΠΤΑ ΜΕΤΡΑ τετ-α-τετ με τον Ντούντεκ… ο Πολωνός μας τερματοφύλακας απέκρουσε εξ’ επαφής το δυνατό σουτ… η μπάλα όμως έφυγε πάλι πίσω στον Σεβτσένκο… εκείνος παίρνει το "ριμπάουντ" πλέον απ’ τα ΠΕΝΤΕ ΜΕΤΡΑ, ξανασουτάρει με δύναμη προς το τέρμα με τον Ντούντεκ πεσμένο κάτω ακόμα… για να ΞΑΝΑΠΕΣΕΙ ο Πολωνός και να αποκρούσει ΠΑΛΙ εξ’ επαφής μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου μετά την πρώτη απόκρουση, διώχνοντάς την πάνω απ’ τα δοκάρια!!!... Πρέπει και στους 65.000 οπαδούς μας, να… σταμάτησε να λειτουργεί η καρδιά για 2-3 δευτερόλεπτα! Σίγουρα, κάποιοι καρδιακοί ηλικιωμένοι οπαδοί, ίσως να διακομίστηκαν σε νοσοκομείο, εκείνη τη στιγμή! Οι Ιταλοί οπαδοί, είχαν ανοίξει διάπλατα τα μάτια τους, μη μπορώντας να πιστέψουν…, ΤΙ ΕΠΙΑΣΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!! Οι παίκτες της Μίλαν, με τα χέρια μπλεγμένα πίσω απ’ το κεφάλι τους… κοιτούσαν μια την μπάλα που έκανε "γκελάκια" πίσω απ’ το τέρμα μας… μια τον Ντούντεκ που ψύχραιμα σηκωνόταν απ’ το χορτάρι και "πνιγόταν" στις αγκαλιές του Τζερράρντ, του Κάρραγκερ και των υπολοίπων… και μια τον αποσβολωμένο Σεβτσένκο που είχε μείνει "στήλη άλατος", αδυνατώντας να καταλάβει ΠΩΣ απέκρουσε ο Ντούντεκ αυτό το ΣΙΓΟΥΡΟ γκολ!...

Εκεί, σε εκείνο το σημείο, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΙΣΤΕΨΑΜΕ ότι αυτό το τρόπαιο, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΗ ΤΟ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ! Φάνηκε, ότι η μοίρα, ο Θεός, η "πόρνη μπάλα"… είχαν βγάλει την ετυμηγορία τους!
ΕΜΕΙΣ θα το παίρναμε, Γ*ΜΩΤΟ!!!

Η ομάδα μας, είχε μια ακόμα ευκαιρία να πάρει το τρόπαιο απ’ την παράταση, αλλά ο Ρίισε εκτελώντας ένα φάουλ από καλή θέση (του το παραχώρησε ο Στήβυ), προτίμησε όπως πάντα να εξαπολύσει έναν αριστερό "μύτο" με μεγάλη δύναμη, αλλά προετοιμασμένοι οι παίκτες της Μίλαν στο τείχος (κάποιος… δεν επέζησε απ’ το χτύπημα!), έπεσαν πάνω στη πορεία της μπάλας και την απέκρουσαν… για να σφυρίξει αμέσως μετά ο διαιτητής την λήξη ΚΑΙ της παράτασης, οπότε… η διαδικασία των πέναλτι ακολουθούσε!...

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 55776989 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalp1000833rese Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 2005wide

Και οι δυο ομάδες, εντελώς εξαντλημένες, στήθηκαν στο μέσον του γηπέδου, με τους φυσιοθεραπευτές και γιατρούς των ομάδων να τρέχουν σαν μυρμήγκια γύρω τους, προσπαθώντας μέσα στα λίγα λεπτά που απέμεναν πριν την εκτέλεση των πέναλτι, να δώσουν λίγη… ζωή ακόμα στα "νεκρά" μέλη των παικτών, οι οποίοι είχαν όλοι τους σχεδόν ξαπλώσει ανάσκελα στο χορτάρι, προσπαθώντας αφ’ ενός να πάρουν μια ανάσα… αφ’ εταίρου να προετοιμαστούν ψυχολογικά για την διαδικασία των πέναλτι. (Και οι δυο ομάδες αυτές, είχαν κερδίσει το τελευταίο τους ευρωπαϊκό τίτλο με τον ΙΔΙΟ ακριβώς τρόπο, με την διαδικασία των πέναλτι. Για μια ακόμα φορά, τούτη… μεταξύ τους, θα έπρεπε να παλέψουν ξανά μέσω κτυπημάτων πέναλτι, για να νικήσουν η μία ομάδα την άλλη.) Έγινε κλήρωση σε ποιο τέρμα θα διεξαχθεί η διαδικασία των πέναλτι, έτυχε στο νότιο τέρμα (αντίθετα απ’ την πλευρά μας, του Βασίλη κι εμένα – και αντίθετα και απ’ το "πέταλο" των Ιταλών, επίσης.) Στην Μίλαν, αυτή τη φορά, έτυχε να είναι εκείνη που θα χτυπούσε το πρώτο πέναλτι (και σημαντικό!)…

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 304845bigportrait Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 926840w2

Οι δύο τερματοφύλακες – Ντούντεκ & Ντίντα – έδωσαν τα χέρια, ευχήθηκαν καλή τύχη… και ο Ντούντεκ πήρε τη θέση του κάτω απ’ τα δοκάρια…

Ο Ζερζίνιο έστησε την μπάλα, κοίταξε προς τον Ντούντεκ – και έκανε το λάθος! Ο Ντούντεκ, άρχισε να κάνει διάφορες κινήσεις αντιπερισπασμού και ΚΑΤΑΦΕΡΕ να αποσπάσει την προσοχή του Ζερζίνιο, ο οποίος πήρε φόρα και σούταρε… και έστειλε την μπάλα πάνω απ’ τα δοκάρια!!! Ουρλιαχτά θριάμβου, από τους χιλιάδες οπαδούς μας! Χαμός στις εξέδρες του "Κεμάλ Ατατούρκ"!... 0-0.

Την θέση στην "λευκή βούλα" την πήρε ο Χάμαν, που παρόλο που υπέφερε από ένα σπασμένο δάκτυλο στο πόδι του, σούταρε… και "έγραψε" το 1-0! Πάλι θριαμβευτικές επευφημίες απ’ τους 65.000 οπαδούς μας!

Μετά, ο Αντρέα Πίρλο πήρε την πάλα, την τοποθέτησε στο λευκό σημάδι, πήρε φόρα, σούταρε… και ο Ντούντεκ πέφτοντας στην δεξιά του γωνία, ΑΠΕΚΡΟΥΣΕ την μπάλα!!!... Πανζουρλισμός στις κερκίδες! Χοροπηδούσαμε σαν μουρλοί απ’ την χαρά μας!... Το 1-0, παρέμεινε!

Στη συνέχεια, ο βλοσυρός Τζιμπλίρ Σισσέ πήρε την μπάλα, την στερέωσε στο σημείο του πέναλτι, πήρε λίγο φόρα… και "έγραψε" το 2-0, μέσα σε πανδαιμόνιο από ουρλιαχτά αγαλλίασης!

Έπειτα, έλαβε θέση με την σειρά του στο σημείο του πέναλτι ο Τόμασσον για λογαριασμό της Μίλαν και… απέδειξε την "παγωμένη ψυχραιμία" που διαθέτουν οι βόρειοι λαοί,σημειώνοντας το 2-1… Χαρούμενες φωνές ανακούφισης ακούστηκαν απ’ τους Ιταλούς φιλάθλους, μιας και είχαν "παγώσει" απ’ τις δύο πρώτες αποτυχημένες προσπάθειες…

Ο αριστερός μας αμυντικός, ο Ρίισε, πήρε την μπάλα μετά, την έβαλε πάνω στο άσπρο σημάδι, πήρε αρκετά μέτρα φόρα, σούταρε… αλλά ο βραζιλιάνος τερματοφύλακας της Μίλαν τον "ψώνισε" και απέκρουσε το σουτ!... Κραυγές χαράς ακούστηκαν απ’ την μεριά των Ιταλών, καθώς έβλεπαν την αρχική τους ατυχία να την αντικαθιστά η ελπίδα.

Ο σπουδαίος βραζιλιάνος χαφ Κακά, στη συνέχεια, πήρε την μπάλα, την έστησε και με επαγγελματισμό… την έστειλε ν’ αναπαυτεί στα δίχτυα του Ντούντεκ, ισοφαρίζοντας το σκορ σε 2-2!... Χαμός, αυτή τη φορά, στην κερκίδα των Ιταλών οπαδών και αρχές ανησυχίας φάνηκαν στις δικές μας καρδιές…

Ο Βλάντιμιρ Σμίτσερ, ο ήρωας του δεύτερου γκολ μας στην κανονική διάρκεια, πήρε την μπάλα και την τοποθέτησε στο σημείο του πέναλτι, σούταρε… και διαμόρφωσε το 3-2, μέσα στο ξέσπασμα των χαρούμενων φωνών μας…

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 2005liverpooldudekdispl Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Nightinistanbul6 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Dudek Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Jerzyjoy Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 050525353liverpoolmilan

…Και τώρα, τώρα… ήταν η σειρά του κρίσιμου χτυπήματος πέναλτι, για λογαριασμό της Μίλαν!
Την ευθύνη για το κτύπημα του πέναλτι, την ανέλαβε ο Σεβτσένκο, ο οποίος είχε χάσει σημαντικές ευκαιρίες στην κανονική διάρκεια του αγώνα, με αποκορύφωμα την ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ διπλή ευκαιρία στα τελευταία λεπτά της παράτασης! Ο Σεβτσένκο, ο άνθρωπος που έδωσε το τρόπαιο στην Μίλαν το 2003 (πάλι στη διαδικασία των πέναλτι), καλείται τώρα να το ξανακάνει και να ισοφαρίσει ξανά το σκορ…
…Ο Ουκρανός, πήρε την μπάλα, την έστησε στη "λευκή βούλα",… ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ζευγάρια μάτια είχαν εστιάσει στις οθόνες του σταδίου (που έδειχνε κοντινό πλάνο της εκτέλεσης του πέναλτι),… ο Σεβτσένκο κοιτά μια φορά τον Ντούντεκ… μια φορά τον διαιτητή περιμένοντας να του δώσει το ελεύθερο να σουτάρει… έστρωσε με νευρικότητα την ξανθιά φράντζα στο μέτωπό του… πήρε λίγο φόρα… σουτάρει… ο Ντούντεκ πέφτει στη δεξιά του γωνία… η μπάλα κατευθύνεται προς το κέντρο της εστίας… ο Πολωνός ΑΠΛΩΝΕΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΤΟΥ ΧΕΡΙ… και ΑΠΟΚΡΟΥΕΙ τη μπάλα…
…στέλνοντας στον "έβδομο ουρανό" 65.000 "Κόκκινες" ψυχές!!!

Δεν υπάρχουν λόγια, να περιγράψω, τι επακολούθησε!...
Ενώ δεν ακουγόταν τίποτα σ’ όλο το στάδιο λίγα δευτερόλεπτα πριν σουτάρει ο Σεβτσένκο, ξαφνική ακούστηκε μια ΒΡΟΝΤΗ από 65.000 "τρελαμένους" οπαδούς μας… "YEEEEEEEEEES !!!"

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normal5310937 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Liverpool2y Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 41185503milan728777

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 3401737600f1f87ef458 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Image3forjamiecarragher Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalistanbul050370

ΧΑΜΟΣ στις κερκίδες! Άναψαν εκατοντάδες φωτοβολίδες και καπνογόνα, ανέμισαν δεκάδες σημαίες, τεντώθηκαν χιλιάδες κασκόλ, οπαδοί βρέθηκαν μερικές εκατοντάδες θέσεις αλλού απ’ όπου βρίσκονταν μέχρι πριν λίγο, μπερδεμένα σώματα οπαδών αγκαλιασμένοι, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων… ενώ ο Ντούντεκ, πετάχτηκε σαν "ελατήριο" και με σφιγμένες γροθιές ούρλιαζε κοιτώντας στους υπόλοιπους παίκτες μας, οι οποίοι τινάχτηκαν σαν "βέλη" όλοι μαζί από την σέντρα που κοιτούσαν αγκαλιασμένοι και όρμησαν κατά πάνω του αγκαλιάζοντάς τον και έπεσαν όλοι μαζί εκστασιασμένοι στο χορτάρι του σταδίου!!!... Δεν θυμάμαι, ΠΟΙΟΝ αγκάλιαζα, ΠΟΙΟΝ φιλούσα, ΤΙ ούρλιαζα, ΠΟΥ βρισκόμουν, ΠΟΥ ήταν ο Βασίλης (κάτι ανάλογα βίωνε κι εκείνος)!!! Πραγματικά, δεν θυμάμαι άλλοτε στη ζωή μου, να ένιωσα ποτέ τόση μέθη, τέτοια χαρά, τόση απίστευτη ΕΥΤΥΧΙΑ!

Φυσικά, αντίθετα συναισθήματα μερικές δεκάδες μέτρα δεξιά μας, στο "πέταλο" των Ιταλών, που ειλικρινά… πρέπει να υπέστηκαν το πιο ισχυρό σοκ στη ζωή τους! Διότι, δεν είναι δυνατόν εύκολα κάποιος να δεχτεί, ότι σε έναν τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης και ενώ έχεις ΔΙΑΣΥΡΕΙ τον αντίπαλο 3-0 στο πρώτο ημίχρονο, να… "καταφέρεις" και να χάσεις αυτό το τρόπαιο! Οι Ιταλοί, κοιτούσαν αποσβολωμένοι τους φωτεινούς πίνακες του σταδίου, που είχαν πια εμφανίσει σε μεγάλο μέγεθος το έμβλημα της ομάδας μας με μια ΜΟΝΑΔΙΚΗ λέξη από κάτω: "WINNER" Οι παίκτες της Μίλαν, άλλοι είχαν καταρρεύσει στο χορτάρι του γηπέδου, άλλοι έκρυβαν τα πρόσωπά τους, άλλοι με τα χέρια στη μέση κοιτούσαν με απόγνωση το πανδαιμόνιο που γινόταν στο στάδιο απ’ τους "Κόκκινους" οπαδούς, ενώ ο Σεβτσένκο… με ένα "γυάλινο" βλέμμα, κοιτούσε το "άπειρο"

ΤΟ 'ΧΑΜΕ ΚΕΡΔΙΣΕΙ!... ΕΙΧΑΜΕ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΟ 5ο ΚΥΠΕΛΛΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ!... "KINGS OF EUROPE!"

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Liverpools Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 250505dudekkkkk

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 250505dud Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Image15forgalleryliverp
Back to top Go down
http://www.lupus-creations.gr
Romilos*lupus*Fronimides
Administrator
Administrator
Romilos*lupus*Fronimides


Αριθμός μηνυμάτων : 559
Ημερομηνία εγγραφής : 2011-01-03
Ηλικία : 53
Τόπος : City of Athenians

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty
PostSubject: Re: Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)!   Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Empty11/2/2011, 14:46

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Lfc4t Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Lfc3

ΣΤΕΨΙΣ ΒΑΣΙΛΕΩΝ!

Εννοείται, ότι παίκτες και οπαδοί, χάσαμε κάθε έννοια… χρόνου… χώρου… τόπου… συναισθημάτων!
Έβλεπες πάσης ηλικίας και φύλου ανθρώπους, άλλοι να γελούν ασταμάτητα ευτυχισμένοι, άλλοι με μια "πολεμική μάσκα" σχηματισμένη στο πρόσωπό τους να ουρλιάζουν βρισιές στους απαρηγόρητους Ιταλούς δεξιά μας, άλλοι να κλαίνε γοερά μη μπορώντας να συνειδητοποιήσουν τον άθλο και το ΕΠΟΣ που γράφτηκε πριν λίγες στιγμές, άλλοι να ‘χουν αρχίσει έναν ξέφρενο χορό "τύπου συρτάκι" και να τσαλαπατούν σπασμένα καθίσματα, άλλοι να ‘ναι γονατιστοί και να προσεύχονται (προφανώς να ευχαριστούν που οι ευχές τους καρποφόρησαν), άλλοι ψύχραιμοι να απολαμβάνουν το υπερθέαμα που εξελισσόταν μπροστά τους…
Κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου μετά την "χρυσή" απόκρουση του Ντούντεκ, πήρε το μάτι μου τον "παγωμένο" Μπενίτεθ να τον… "γραπώνει" από πίσω σε έξαλλη κατάσταση ο βοηθός του Σάμμυ Λι, αγκαλιάζοντάς τον και κοντεύοντας να τον ρίξει στο έδαφος, ενώ ο Μπενίτεθ συγκρατώντας τα συναισθήματά του, του χτύπησε φιλικά τον ώμο – ολίγο… "κρύα" αντίδραση απ’ τον Ράφα… αλλά, ΠΟΣΩΣ ΜΑΣ ΕΝΟΙΑΞΕ εκείνη την στιγμή!
Εγώ, που στο μεταξύ… κατάφερα να… ανακαλύψω τον Βασίλη (εγώ ήμουν καμιά δεκαριά θέσεις χαμηλά, εκείνος μια… θύρα αριστερότερα!), αγκάλιασα τον Βασίλη και του… έσπασα τα τύμπανα των αυτιών του, βροντοφωνάζοντας "ΤΟ ΠΗΡΑΜΕ, Γ*ΜΩ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ!"… Βρήκαμε και την Γουέντυ με μια πιο… "θαλασσινή" περιβολή (τα ‘χε σχεδόν πετάξει όλα τα ρούχα της, μένοντας με τα εσώρουχα!), ενώ ο τεράστιος Σκωτσέζος φίλος της, παραληρούσε λες και ήταν ο… Γουίλιαμ Γουάλας (εθν. ήρωας της Σκοτίας) και είχε κερδίσει την… ανεξαρτησία της Σκοτίας απ’ τους Άγγλους:

"I told you! I told you, did I? I told you this is OURS, for f*ck shake", μου ούρλιαξε! ("Στο ‘πα! Στο ‘πα, δεν σου το ‘πα; Σου είπα ότι αυτό είναι ΔΙΚΟ ΜΑΣ, γ*μώ το κέρατό μου!")… Και συνέχισε:

"Now, how you feel?" ("Λοιπόν, πως αισθάνεσαι ;")

"BLOODY MARVELOUS!" ("Υπέροχα, γ*μώτο μου!"), του φώναξα με χαρά!

"You know why?... Because, it’s… us! We’re LIVERPOOL!... Only us could make that happen, tonight!" ("Ξέρεις γιατί;… Γιατί, είμαστε εμείς! Είμαστε η Λίβερπουλ!... Μόνο εμείς μπορούσαμε να το καταφέρουμε αυτό, απόψε!"), μου αποκρίθηκε με πάθος… και τότε πραγματικά συνειδητοποίησα την ΑΛΗΘΕΙΑ των μεθυσμένων λόγων του!

Όντως…! ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ θα το καταφέρναμε και θα γράφαμε αυτές τις ΧΡΥΣΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ στην Ιστορία του Ευρωπαϊκού Ποδοσφαίρου! Μόνο η Λίβερπουλ έχει το "τσαγανό", έχει το "μέταλλο", την "σκληράδα" για να το κάνει αυτό το κατόρθωμα! Προς υπογράμμιση αυτής της σκέψεις μου και σαν να μου "διάβασε" το μυαλό μου, ένας διπλανός μου Ιρλανδός, έβαλε τον ήχο του κινητού του να παίξει δυνατά: ήταν το γνωστό κομμάτι "Hard as a rock" ("Σκληροί σαν πέτρα") του διάσημου ροκ συγκροτήματος "AC-DC"! Πραγματικά… ΤΙ Κ**ΛΑ;! Πόσο ταιριαστό "πάντρεμα" του κομματιού, σ’ αυτό που βιώναμε εκείνη τη στιγμή!!!
Εν τω μεταξύ, οι… Ιταλοί οπαδοί, έχοντας πλέον αντιληφθεί την συντριβή που μόλις υπέστηκαν, άρχισαν σιγά-σιγά να διπλώνουν τα πανό τους, να ξεκρεμούν τις σημαίες τους, να μαζεύουν τα πλακάτ τους και… μέσα (το πολύ) σε 10-15, είχαν ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ αποχωρήσει απ’ το "πέταλό" τους, αφήνοντας την κερκίδα εκείνη εντελώς άδεια! Άρχησα να φωνάζω δυνατά, λίγο στ’ ελληνικά, λίγο στα ιταλικά:

" Gracie, tutti! Gracie, Italiani!!!... Ευχαριστούμε, ‘μακαρονάδες’! Να ‘στε καλά για το καλό… γ*μήσι που απολαύσαμε απόψε! Bona fortuna! Καλή επιστροφή!!! "…

Μετάφρασα γρήγορα δίπλα στους Βρετανούς τι φώναζα και όλη η κερκίδα εν χορό, άρχισε να φωνάζει…"Gracie! Gracie! Chiao!", μέσα σε πανδαιμόνιο γέλιων, σφυριγμάτων και… "δακτύλων" (η γνωστή χειρονομία)!!! Οι παίκτες της Μίλαν, είχαν παραμείνει ακριβώς εκεί που βρίσκονταν, στη σέντρα, άλλη κοιτώντας δίχως βλέμμα τα όσα διαδραματίζοντας στις κερκίδες, άλλοι παρατηρούσαν με λύπη τους παίκτες μας που χοροπηδούσαν γύρω-γύρω σαν μικρά παιδιά, άλλοι έκλαιγαν, άλλοι παρηγορούσαν άλλους…

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Xinsrc50205022608377181 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 41185479celriise Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalcnv00008

Τα δικά μας παιδιά, οι παίκτες μας, έτρεχαν εδώ κι εκεί, εντός κι εκτός του γηπέδου, προσπαθώντας (μάταια, φυσικά), να φτάσουν όλες τις πλευρές του γηπέδου με τους οπαδούς μας να θέλουν να εφορμήσουν μέσα στο γήπεδο για να τους αγκαλιάσουν, δίχως (εννοείται) να πρόκειται να τα καταφέρουν, αφού οι πολυάριθμοι άνθρωποι της ασφάλειας του γηπέδου είχαν δημιουργήσει έναν "κλοιό ασφαλείας", για να μη γίνει "το έλα να δεις" από τις τόσες χιλιάδες "Κόκκινων" που ήθελαν να αποθεώσουν από κοντά τους ήρωες τους! Τη μια βλέπαμε τον Μπάρος να ‘χει παραδοθεί σε ξέφρενους πανηγυρισμούς, την άλλη τον Λούις Γκαρσία να ‘χει βγάλει την φανέλα του και να την ανεμίζει σαν "λάσο" γύρω απ’ το κεφάλι του, κάπου αλλού ο Ρίισε να ‘χει φτάσει κοντά σε μια μεριά της κερκίδας και να ‘χει βάλει τις παλάμες του ανοικτά στα αυτιά του σαν να ‘λεγε "δεν ακούμε, φωνάξτε πιο δυνατά!", ενώ ο Στήβυ (Τζερράρντ) μαζί με τον συμπολίτη και υπαρχηγό του Τζέιμυ (Κάρραγκερ), αγκαλιασμένοι να δείχνουν προς διάφορες κατευθύνσεις στις κερκίδες, αναγνωρίζοντας περιοχές του Μέρσεϋ-Σάιντ απ’ τα πανό των οπαδών!... Σύντομα, σε γρήγορο χρονικό διάστημα λίγων λεπτών, οι άνθρωποι της διοργάνωσης έφεραν μια οβάλ λευκή εξέδρα μέσα στο γήπεδο, λίγο μακρύτερα απ’ το κέντρο του γηπέδου – πιο κοντά προς την εξέδρα στην οποία βρισκόμασταν εμείς, στα αριστερά μας. Το πολυπόθητο κύπελλο, έχοντας απαλλαχτεί απ’ τις κοκκινόμαυρες κορδέλες στο δεξί χερούλι του (και αντικαθιστώντας τες με κατακόκκινες, όπως στο αριστερό), είχε πια τοποθετηθεί απ’ την έξοδο της "φυσούνας" δίπλα στην εξέδρα…
Η στιγμή που τόσο μα τόσο περιμέναμε, πλησίαζε!

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Onlyforyou Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalp1000854resize Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Acmilan211650s Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Carloancelotti1494760c

Αρχικά… και ενώ το πλήθος δεν είχε στιγμή πάψει να ουρλιάζει με άγρια μέθη χαράς, τραγουδώντας τον ύμνο της ομάδας και άλλα τραγούδια και συνθήματα, προχώρησαν οι παίκτες της Μίλαν με σκυμμένο το κεφάλι, να παραλάβουν το… αναμνηστικό τους μετάλλιο του "φιναλίστ". Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη σκηνή (βλέποντάς την σε κοντινό πλάνο στους φωτεινούς πίνακες του σταδίου), τον ηγέτη της ιταλικής ομάδας Πάολο Μαλντίνι να προχωρά με χαμηλωμένο το κεφάλι και δίχως να ρίχνει μια ματιά, να προσπερνά στο κύπελλο που λαμπίριζε και να παίρνει το μετάλλιό του. Ένας-ένας, αργά-αργά και μαρτυρικά, όλοι οι παίκτες της ιταλικής αποστολής, καθώς και το τεχνικό επιτελείο, πέρασαν μπροστά απ’ τους επίσημους της UEFA και έλαβαν το μετάλλιό τους, το οποίο σχεδόν αυτόματα το έβγαλαν απ’ τον λαιμό τους… αφού, κακά τα ψέματα, σ’ έναν μεγάλο τελικό, να βγαίνεις δεύτερος, ίσον… τίποτα! Τελευταίος, ο προπονητής των Ιταλών Αντζελότι, "μιμούμενος" τον Μαλντίνι, πέρασε σκυφτός δίπλα απ’ το κύπελλο δίχως να το κοιτάξει, έλαβε το μετάλλιό του και αποχώρησε. Οι ελάχιστοι εναπομείναντες Ιταλοί στο "πέταλό" τους, χειροκροτούσαν για την προσπάθεια της ομάδας τους…
…Και τότε, έφτασε η σειρά των ΗΡΩΩΝ μας, να αποθεωθούν απ’ τον λαό τους! Ο ένας μετά τον άλλον… πολλοί αντικαθιστώντας τις φανέλες τους (κάποιοι… Κ*ΛΟΦΑΡΔΟΙ είχαν γίνει ευτυχέστεροι, που τις είχαν δεχτεί, όταν τους τις πέταξαν!) με ένα μπλουζάκι με 5 κύπελλα τυπωμένα πάνω και την λέξη "Istanbul 2005", άλλοι ντυμένοι ολίγων… αλλοπρόσαλλα (σαν τον Λούις Γκαρσία, που φορούσε ένα παραδοσιακό ισπανικό καπέλο με διάφορα μπιχλιμπίδια και μια ισπανική σημαία σαν μανδύα), άλλοι φορώντας ακόμα την τιμημένη φανέλα του Τελικού (σαν τον αρχηγό, που αμφιβάλλω αν την έβγαλε εκείνο το βράδυ!),… όλοι τους ένας-ένας προχώρησαν και πήραν τρισευτυχισμένοι το χρυσό μετάλλιο του νικητή, άλλοι το κρατούσαν φορεμένο στο λαιμό τους, άλλοι το επιδείκνυαν στον κόσμο, άλλοι το… δάγκωναν να πειστούν ότι είναι αληθινό (!), ενώ περίμεναν – όπως και οι 65.000 τρελαμένοι οπαδοί μας – τον Στήβεν Τζερράρντ, που καρτερικά περίμενε να περάσουν όλοι, όλο το τεχνικό προσωπικό, ο Μπενίτεθ, ο Σάμι Λι… για να λάβει την θέση του, που θα τον έγραφε στην Ιστορία! Η στιγμή εκείνη δεν άργησε και ο Στήβυ, προχωρώντας αργά, γυρνώντας αμήχανα δεξιά-αριστερά, μη θέλοντας να χάσει την αγγλική ψυχραιμία του, προσπαθούσε να διατηρήσει την σοβαρότητα που απαιτούσε η αρχηγία ενός συλλόγου που πατούσε στο ψηλότερο βάθρο της Ευρώπης! Δειλά-δειλά, έριχνε "κλεφτές" ματιές στο κύπελλο που άστραφτε, σαν να μη μπορούσε να κρατηθεί άλλο. Κάποια στιγμή, έσκυψε και φύλησε το κύπελλο τρυφερά και γύρισε προς τους επίσημους της UEFA… Του φόρεσαν το μετάλλιο, το κοίταξε με απέραντη αγάπη και κατευθύνθηκε λίγο πιο δεξιά πάλι, προς το κύπελλο… Ο επίσημος της UEFA έπιασε το κύπελλο γερά (δείχνει και κάπως… βαρύ, είναι αλήθεια!), το σηκώνει ελαφρά απ’ το βάθρο του και το προσφέρει στον Στήβυ…

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normaldsc00834 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 41185495garcia Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Image41forgalleryliverp Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 3935070487f78c2a6779 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 393583848010f9680b4f

…Κι εκείνος, μη χάνοντας δευτερόλεπτα, το έσφιξε γερά με τις γροθιές του και το… ΤΙΝΑΞΕ ΨΗΛΑ πάνω απ’ το κεφάλι του, χιλιάδες χιλιάδων κατακόκκινα χαρτάκια χαρτοπόλεμου εκτινάχθηκαν από δύο εκτοξευτήρες στις άκρες τις εξέδρας, ενώ όλη η ομάδα, βασικοί και αναπληρωματικοί, τεχνικοί και φροντιστές, προπονητές και ιατρικό τιμ, χοροπηδούσαν εν χορό γύρω απ’ τον αρχηγό, ενώ "πνίγηκαν" μέσα στην "ομίχλη" των μυριάδων κόκκινων χαρτιών που τους περιέβαλαν!!!...
ΤΙ ΜΑΓΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΘΕΕ ΜΟΥ!

(Δεν ήταν λίγες οι στιγμές που θα έμεναν χαραγμένες στη μνήμη μας, απ’ αυτήν την ΜΥΘΙΚΗ βραδιά, αλλά η στιγμή που ο Στήβυ Τζι σήκωνε με δύναμη το κύπελλο ψηλά πάνω απ’ τους ώμους του, ήταν νομίζω η πιο χαρακτηριστική, η πιο μεθυστική!...)

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 393583729681e632d18d Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 41185457gerrardtrophy Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 050525441liverpoolmilan
Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 46990614lfc2005getty Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 39358376268cc50d5a62
Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 1713202324e6c01377 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 1306154496 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Liverpoolr468x327 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Lfc2

Οι πανηγυρισμοί συνεχίστηκαν (φυσικά), όταν κόπασαν τα χιλιάδες χαρτάκια γύρω απ’ την εξέδρα και ο αρχηγός παρέδιδε το βαρύτιμο τρόπαιο σε έναν-έναν όλους τους συμπαίκτες του, να το σηκώσουν κι εκείνοι με τη σειρά τους στον αέρα, να το χαρούν, να γλεντήσουν κι εκείνοι με την σειρά τους την μεγαλειώδη επιτυχία τους… Κάποτε, κατέβηκαν από την εξέδρα και σιγά-σιγά, παρ’ όλη την απίστευτη κούραση που θα ένιωθαν, άρχισαν να τρέχουν με ελαφρό τροχάδην κάνοντας αργά τον "Γύρο του Θριάμβου", περνώντας μπροστά απ’ όλες τις κερκίδες την μία μετά την άλλη, σταματώντας συχνά για ν’ αλλάξουν οι κάτοχοι του κυπέλλου, να χαιρετήσουν οπαδούς, να γευτούν μαζί τους την μέθη του γλυκού θριάμβου τους… Κανείς δεν έφευγε απ’ τις θέσεις τους, κανείς δεν είχε διάθεση να ξεκινήσει να αποχωρεί απ’ το στάδιο. Ούτε εγώ, ούτε ο Βασίλης, δεν θέλαμε να φύγουμε ακόμα και περιμέναμε να "χαρούμε" όσο το δυνατόν περισσότερο θέαμα απ’ τους πανηγυρισμούς των παικτών και οπαδών μας… Πέρασε κάμποση ώρα (ιδέα δεν έχω πόση!), όταν κάποια στιγμή η ομάδα άρχισε σιγά-σιγά να αποχωρεί απ’ το γήπεδο. Πρώτα οι αναπληρωματικοί, ύστερα οι βασικοί, με τελευταίους τον Τζερράρντ και Κάρραγκερ (εάν θυμάμαι καλά) κρατώντας το τρόπαιο, ενώ ο Μπενίτεθ πρέπει να ‘χε αποχωρήσει λίγο νωρίτερα. Εννοείται, πλήθος δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ είχαν κατακλύσει όλο το γήπεδο, τραβώντας όλο αυτό το διάστημα φωτογραφίες και παίρνοντας συνεντεύξεις από παίκτες και προσωπικό της ομάδας…

…Αργά-αργά, σιγά-σιγά, οι κερκίδες των "Κόκκινων" άρχισαν να αδιάζουν…
…Ήταν ήδη περασμένες 00:50 το πρωί της Πέμπτης!...

Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Image27forgalleryliverp Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Normalcnv00127x Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 41185639carra Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 304826biglandscape Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Article123809700ad54540 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Liverpool2005winners Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 41185499ger Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Image17forgalleryliverp Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 2419210 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 3935064511d7ee100b32 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 78647crop340x234 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! 3935850722e9a18e3d41 Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)! Gerrardfinal470x210
Back to top Go down
http://www.lupus-creations.gr
 
Tα ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ... που συντάραξαν την ζωή μας (Istanbul Final 2005)!
Back to top 
Page 1 of 1

Permissions in this forum:You cannot reply to topics in this forum
Liverpool Greece Supporters :: H γωνιά των οπαδών :: Ταξιδεύοντας με τους "Κόκκινους"!-
Jump to: